Inherited from Ancient Greek πηκτός (pēktós).[1]
πηχτός • (pichtós) m (feminine πηχτή, neuter πηχτό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | πηχτός (pichtós) | πηχτή (pichtí) | πηχτό (pichtó) | πηχτοί (pichtoí) | πηχτές (pichtés) | πηχτά (pichtá) | |
genitive | πηχτού (pichtoú) | πηχτής (pichtís) | πηχτού (pichtoú) | πηχτών (pichtón) | πηχτών (pichtón) | πηχτών (pichtón) | |
accusative | πηχτό (pichtó) | πηχτή (pichtí) | πηχτό (pichtó) | πηχτούς (pichtoús) | πηχτές (pichtés) | πηχτά (pichtá) | |
vocative | πηχτέ (pichté) | πηχτή (pichtí) | πηχτό (pichtó) | πηχτοί (pichtoí) | πηχτές (pichtés) | πηχτά (pichtá) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πηχτός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πηχτός, etc.)