Neuter of πολυγόνατος (polugónatos, “having many joints”).
πολῠγόνᾰτον • (polugónaton) n (genitive πολῠγονᾰ́του); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ πολῠγόνᾰτον tò polugónaton |
τὼ πολῠγονᾰ́τω tṑ polugonátō |
τᾰ̀ πολῠγόνᾰτᾰ tà polugónata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ πολῠγονᾰ́του toû polugonátou |
τοῖν πολῠγονᾰ́τοιν toîn polugonátoin |
τῶν πολῠγονᾰ́των tôn polugonátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ πολῠγονᾰ́τῳ tôi polugonátōi |
τοῖν πολῠγονᾰ́τοιν toîn polugonátoin |
τοῖς πολῠγονᾰ́τοις toîs polugonátois | ||||||||||
| Accusative | τὸ πολῠγόνᾰτον tò polugónaton |
τὼ πολῠγονᾰ́τω tṑ polugonátō |
τᾰ̀ πολῠγόνᾰτᾰ tà polugónata | ||||||||||
| Vocative | πολῠγόνᾰτον polugónaton |
πολῠγονᾰ́τω polugonátō |
πολῠγόνᾰτᾰ polugónata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||