From πομπός (pompós, “conductor, guide”).
πομπῐ́λος • (pompílos) m (genitive πομπῐ́λου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ πομπῐ́λος ho pompílos |
τὼ πομπῐ́λω tṑ pompílō |
οἱ πομπῐ́λοι hoi pompíloi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ πομπῐ́λου toû pompílou |
τοῖν πομπῐ́λοιν toîn pompíloin |
τῶν πομπῐ́λων tôn pompílōn | ||||||||||
| Dative | τῷ πομπῐ́λῳ tôi pompílōi |
τοῖν πομπῐ́λοιν toîn pompíloin |
τοῖς πομπῐ́λοις toîs pompílois | ||||||||||
| Accusative | τὸν πομπῐ́λον tòn pompílon |
τὼ πομπῐ́λω tṑ pompílō |
τοὺς πομπῐ́λους toùs pompílous | ||||||||||
| Vocative | πομπῐ́λε pompíle |
πομπῐ́λω pompílō |
πομπῐ́λοι pompíloi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||