ποντοπόρος

Ancient Greek

Etymology

From πόντος (póntos) +‎ περάω (peráō) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pon.to.pó.ros/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pon.toˈpo.ros/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pon.toˈpo.ros/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pon.toˈpo.ros/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pon.doˈpo.ros/

Adjective

ποντοπόρος • (pontopóros) m or f (neuter ποντοπόρον); second declension

seafaring

Declension

Second declension of ποντοπόρος; ποντοπόρον (Epic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ποντοπόρος pontopóros	ποντοπόρον pontopóron	ποντοπόρω pontopórō	ποντοπόρω pontopórō	ποντοπόροι pontopóroi	ποντοπόρᾰ pontopóra
Genitive	ποντοπόρου / ποντοποροῖο / ποντοπόροιο / ποντοπορόο / ποντοπόροο pontopórou / pontoporoîo / pontopóroio / pontoporóo / pontopóroo	ποντοπόρου / ποντοποροῖο / ποντοπόροιο / ποντοπορόο / ποντοπόροο pontopórou / pontoporoîo / pontopóroio / pontoporóo / pontopóroo	ποντοπόροιῐν pontopóroiin	ποντοπόροιῐν pontopóroiin	ποντοπόρων pontopórōn	ποντοπόρων pontopórōn
Dative	ποντοπόρῳ pontopórōi	ποντοπόρῳ pontopórōi	ποντοπόροιῐν pontopóroiin	ποντοπόροιῐν pontopóroiin	ποντοπόροισῐ / ποντοπόροισῐν / ποντοπόροις pontopóroisi(n) / pontopórois	ποντοπόροισῐ / ποντοπόροισῐν / ποντοπόροις pontopóroisi(n) / pontopórois
Accusative	ποντοπόρον pontopóron	ποντοπόρον pontopóron	ποντοπόρω pontopórō	ποντοπόρω pontopórō	ποντοπόρους pontopórous	ποντοπόρᾰ pontopóra
Vocative	ποντοπόρε pontopóre	ποντοπόρον pontopóron	ποντοπόρω pontopórō	ποντοπόρω pontopórō	ποντοπόροι pontopóroi	ποντοπόρᾰ pontopóra
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ποντοπόρως pontopórōs		ποντοπορώτερος pontoporṓteros		ποντοπορώτᾰτος pontoporṓtatos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

ποντοπόρος

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading

Wikious

Boobota

Sagapedia