From ποταμός (potamós, “river”) + γείτων (geítōn, “neighbour”).
ποτᾰμογείτων • (potamogeítōn) m (genitive ποτᾰμογείτονος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ποτᾰμογείτων ho potamogeítōn |
τὼ ποτᾰμογείτονε tṑ potamogeítone |
οἱ ποτᾰμογείτονες hoi potamogeítones | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ποτᾰμογείτονος toû potamogeítonos |
τοῖν ποτᾰμογειτόνοιν toîn potamogeitónoin |
τῶν ποτᾰμογειτόνων tôn potamogeitónōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ποτᾰμογείτονῐ tôi potamogeítoni |
τοῖν ποτᾰμογειτόνοιν toîn potamogeitónoin |
τοῖς ποτᾰμογείτοσῐ / ποτᾰμογείτοσῐν toîs potamogeítosi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸν ποτᾰμογείτονᾰ tòn potamogeítona |
τὼ ποτᾰμογείτονε tṑ potamogeítone |
τοὺς ποτᾰμογείτονᾰς toùs potamogeítonas | ||||||||||
| Vocative | ποτᾰμογεῖτον potamogeîton |
ποτᾰμογείτονε potamogeítone |
ποτᾰμογείτονες potamogeítones | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||