From Ancient Greek πρᾶος (prâos).
πράος • (práos) m (feminine πράα, neuter πράο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | πράος (práos) | πράα (práa) | πράο (práo) | πράοι (práoi) | πράες (práes) | πράα (práa) | |
genitive | πράου (práou) | πράας (práas) | πράου (práou) | πράων (práon) | πράων (práon) | πράων (práon) | |
accusative | πράο (práo) | πράα (práa) | πράο (práo) | πράους (práous) | πράες (práes) | πράα (práa) | |
vocative | πράε (práe) | πράα (práa) | πράο (práo) | πράοι (práoi) | πράες (práes) | πράα (práa) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πράος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πράος, etc.)