Learned borrowing from Ancient Greek προαιρετικός (proairetikós, “freely choosing”) with semantic loan from French facultatif.[1]
προαιρετικός • (proairetikós) m (feminine προαιρετική, neuter προαιρετικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | προαιρετικός (proairetikós) | προαιρετική (proairetikí) | προαιρετικό (proairetikó) | προαιρετικοί (proairetikoí) | προαιρετικές (proairetikés) | προαιρετικά (proairetiká) | |
| genitive | προαιρετικού (proairetikoú) | προαιρετικής (proairetikís) | προαιρετικού (proairetikoú) | προαιρετικών (proairetikón) | προαιρετικών (proairetikón) | προαιρετικών (proairetikón) | |
| accusative | προαιρετικό (proairetikó) | προαιρετική (proairetikí) | προαιρετικό (proairetikó) | προαιρετικούς (proairetikoús) | προαιρετικές (proairetikés) | προαιρετικά (proairetiká) | |
| vocative | προαιρετικέ (proairetiké) | προαιρετική (proairetikí) | προαιρετικό (proairetikó) | προαιρετικοί (proairetikoí) | προαιρετικές (proairetikés) | προαιρετικά (proairetiká) | |