(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
προβαλλός • (proballós) m (genitive προβαλλοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ προβαλλός ho proballós |
τὼ προβαλλώ tṑ proballṓ |
οἱ προβαλλοί hoi proballoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ προβαλλοῦ toû proballoû |
τοῖν προβαλλοῖν toîn proballoîn |
τῶν προβαλλῶν tôn proballôn | ||||||||||
Dative | τῷ προβαλλῷ tôi proballôi |
τοῖν προβαλλοῖν toîn proballoîn |
τοῖς προβαλλοῖς toîs proballoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν προβαλλόν tòn proballón |
τὼ προβαλλώ tṑ proballṓ |
τοὺς προβαλλούς toùs proballoús | ||||||||||
Vocative | προβαλλέ proballé |
προβαλλώ proballṓ |
προβαλλοί proballoí | ||||||||||
Notes: |
|