Learned borrowing from Ancient Greek προηγμένος (proēgménos), passive perfect participle of προάγω (proágō).[1]
προηγμένος • (proïgménos) m (feminine προηγμένη, neuter προηγμένο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | προηγμένος (proïgménos) | προηγμένη (proïgméni) | προηγμένο (proïgméno) | προηγμένοι (proïgménoi) | προηγμένες (proïgménes) | προηγμένα (proïgména) | |
| genitive | προηγμένου (proïgménou) | προηγμένης (proïgménis) | προηγμένου (proïgménou) | προηγμένων (proïgménon) | προηγμένων (proïgménon) | προηγμένων (proïgménon) | |
| accusative | προηγμένο (proïgméno) | προηγμένη (proïgméni) | προηγμένο (proïgméno) | προηγμένους (proïgménous) | προηγμένες (proïgménes) | προηγμένα (proïgména) | |
| vocative | προηγμένε (proïgméne) | προηγμένη (proïgméni) | προηγμένο (proïgméno) | προηγμένοι (proïgménoi) | προηγμένες (proïgménes) | προηγμένα (proïgména) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο προηγμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο προηγμένος, etc.)