From προ- (pro-) + κόμη (kómē, “hair of the head”) + -ῐον (-ion).
προκόμῐον • (prokómion) n (genitive προκομῐ́ου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ προκόμῐον tò prokómion |
τὼ προκομῐ́ω tṑ prokomíō |
τᾰ̀ προκόμῐᾰ tà prokómia | ||||||||||
| Genitive | τοῦ προκομῐ́ου toû prokomíou |
τοῖν προκομῐ́οιν toîn prokomíoin |
τῶν προκομῐ́ων tôn prokomíōn | ||||||||||
| Dative | τῷ προκομῐ́ῳ tôi prokomíōi |
τοῖν προκομῐ́οιν toîn prokomíoin |
τοῖς προκομῐ́οις toîs prokomíois | ||||||||||
| Accusative | τὸ προκόμῐον tò prokómion |
τὼ προκομῐ́ω tṑ prokomíō |
τᾰ̀ προκόμῐᾰ tà prokómia | ||||||||||
| Vocative | προκόμῐον prokómion |
προκομῐ́ω prokomíō |
προκόμῐᾰ prokómia | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||