From προ- (pro-) + κόμη (kómē, “hair of the head”) + -ῐον (-ĭon).
προκόμῐον • (prokómĭon) n (genitive προκομῐ́ου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ προκόμῐον tò prokómĭon |
τὼ προκομῐ́ω tṑ prokomĭ́ō |
τᾰ̀ προκόμῐᾰ tằ prokómĭă | ||||||||||
| Genitive | τοῦ προκομῐ́ου toû prokomĭ́ou |
τοῖν προκομῐ́οιν toîn prokomĭ́oin |
τῶν προκομῐ́ων tôn prokomĭ́ōn | ||||||||||
| Dative | τῷ προκομῐ́ῳ tôi prokomĭ́ōi |
τοῖν προκομῐ́οιν toîn prokomĭ́oin |
τοῖς προκομῐ́οις toîs prokomĭ́ois | ||||||||||
| Accusative | τὸ προκόμῐον tò prokómĭon |
τὼ προκομῐ́ω tṑ prokomĭ́ō |
τᾰ̀ προκόμῐᾰ tằ prokómĭă | ||||||||||
| Vocative | προκόμῐον prokómĭon |
προκομῐ́ω prokomĭ́ō |
προκόμῐᾰ prokómĭă | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||