From προ- (pro-, before) + πενθερός (pentherós, “father-in-law”).
προπένθερος • (propéntheros) m (genitive προπενθέρου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ προπένθερος ho propéntheros |
τὼ προπενθέρω tṑ propenthérō |
οἱ προπένθεροι hoi propéntheroi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ προπενθέρου toû propenthérou |
τοῖν προπενθέροιν toîn propenthéroin |
τῶν προπενθέρων tôn propenthérōn | ||||||||||
| Dative | τῷ προπενθέρῳ tôi propenthérōi |
τοῖν προπενθέροιν toîn propenthéroin |
τοῖς προπενθέροις toîs propenthérois | ||||||||||
| Accusative | τὸν προπένθερον tòn propéntheron |
τὼ προπενθέρω tṑ propenthérō |
τοὺς προπενθέρους toùs propenthérous | ||||||||||
| Vocative | προπένθερε propénthere |
προπενθέρω propenthérō |
προπένθεροι propéntheroi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||