προτερέω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word προτερέω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word προτερέω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say προτερέω in singular and plural. Everything you need to know about the word προτερέω you have here. The definition of the word προτερέω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofπροτερέω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From πρότερος (próteros) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

Verb

προτερέω • (proteréō)

  1. to be before, be in advance
  2. to be beforehand, take the lead
  3. to gain an advantage
  4. to defeat

Conjugation

   Present: προτερέω, προτερέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προτερέω προτερέεις προτερέει προτερέετον προτερέετον προτερέομεν προτερέετε προτερέουσῐ(ν)
subjunctive προτερέω προτερέῃς προτερέῃ προτερέητον προτερέητον προτερέωμεν προτερέητε προτερέωσῐ(ν)
optative προτερέοιμῐ προτερέοις προτερέοι προτερέοιτον προτερεοίτην προτερέοιμεν προτερέοιτε προτερέοιεν
imperative   προτέρεε προτερεέτω προτερέετον προτερεέτων   προτερέετε προτερεόντων
middle/
passive 		indicative προτερέομαι προτερέῃ,
προτερέει 		προτερέεται προτερέεσθον προτερέεσθον προτερεόμεθᾰ προτερέεσθε προτερέονται
subjunctive προτερέωμαι προτερέῃ προτερέηται προτερέησθον προτερέησθον προτερεώμεθᾰ προτερέησθε προτερέωνται
optative προτερεοίμην προτερέοιο προτερέοιτο προτερέοισθον προτερεοίσθην προτερεοίμεθᾰ προτερέοισθε προτερέοιντο
imperative   προτερέου προτερεέσθω προτερέεσθον προτερεέσθων   προτερέεσθε προτερεέσθων
active middle/passive
infinitive προτερέειν προτερέεσθαι
participle m προτερέων προτερεόμενος
f προτερέουσᾰ προτερεομένη
n προτερέον προτερεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: προτερῶ, προτεροῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προτερῶ προτερεῖς προτερεῖ προτερεῖτον προτερεῖτον προτεροῦμεν προτερεῖτε προτεροῦσῐ(ν)
subjunctive προτερῶ προτερῇς προτερῇ προτερῆτον προτερῆτον προτερῶμεν προτερῆτε προτερῶσῐ(ν)
optative προτεροίην,
προτεροῖμῐ 		προτεροίης,
προτεροῖς 		προτεροίη,
προτεροῖ 		προτεροῖτον,
προτεροίητον 		προτεροίτην,
προτεροιήτην 		προτεροῖμεν,
προτεροίημεν 		προτεροῖτε,
προτεροίητε 		προτεροῖεν,
προτεροίησᾰν
imperative   προτέρει προτερείτω προτερεῖτον προτερείτων   προτερεῖτε προτερούντων
middle/
passive 		indicative προτεροῦμαι προτερεῖ,
προτερῇ 		προτερεῖται προτερεῖσθον προτερεῖσθον προτερούμεθᾰ προτερεῖσθε προτεροῦνται
subjunctive προτερῶμαι προτερῇ προτερῆται προτερῆσθον προτερῆσθον προτερώμεθᾰ προτερῆσθε προτερῶνται
optative προτεροίμην προτεροῖο προτεροῖτο προτεροῖσθον προτεροίσθην προτεροίμεθᾰ προτεροῖσθε προτεροῖντο
imperative   προτεροῦ προτερείσθω προτερεῖσθον προτερείσθων   προτερεῖσθε προτερείσθων
active middle/passive
infinitive προτερεῖν προτερεῖσθαι
participle m προτερῶν προτερούμενος
f προτεροῦσᾰ προτερουμένη
n προτεροῦν προτερούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπροτέρεον, ἐπροτερεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπροτέρεον ἐπροτέρεες ἐπροτέρεε(ν) ἐπροτερέετον ἐπροτερεέτην ἐπροτερέομεν ἐπροτερέετε ἐπροτέρεον
middle/
passive 		indicative ἐπροτερεόμην ἐπροτερέου ἐπροτερέετο ἐπροτερέεσθον ἐπροτερεέσθην ἐπροτερεόμεθᾰ ἐπροτερέεσθε ἐπροτερέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπροτέρουν, ἐπροτερούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπροτέρουν ἐπροτέρεις ἐπροτέρει ἐπροτερεῖτον ἐπροτερείτην ἐπροτεροῦμεν ἐπροτερεῖτε ἐπροτέρουν
middle/
passive 		indicative ἐπροτερούμην ἐπροτεροῦ ἐπροτερεῖτο ἐπροτερεῖσθον ἐπροτερείσθην ἐπροτερούμεθᾰ ἐπροτερεῖσθε ἐπροτεροῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: προετέρεον, προετερεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προετέρεον προετέρεες προετέρεε(ν) προετερέετον προετερεέτην προετερέομεν προετερέετε προετέρεον
middle/
passive 		indicative προετερεόμην προετερέου προετερέετο προετερέεσθον προετερεέσθην προετερεόμεθᾰ προετερέεσθε προετερέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: προετέρουν, προετερούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προετέρουν προετέρεις προετέρει προετερεῖτον προετερείτην προετεροῦμεν προετερεῖτε προετέρουν
middle/
passive 		indicative προετερούμην προετεροῦ προετερεῖτο προετερεῖσθον προετερείσθην προετερούμεθᾰ προετερεῖσθε προετεροῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: προτερήσω, προτερήσομαι, προτερηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προτερήσω προτερήσεις προτερήσει προτερήσετον προτερήσετον προτερήσομεν προτερήσετε προτερήσουσῐ(ν)
optative προτερήσοιμῐ προτερήσοις προτερήσοι προτερήσοιτον προτερησοίτην προτερήσοιμεν προτερήσοιτε προτερήσοιεν
middle indicative προτερήσομαι προτερήσῃ,
προτερήσει 		προτερήσεται προτερήσεσθον προτερήσεσθον προτερησόμεθᾰ προτερήσεσθε προτερήσονται
optative προτερησοίμην προτερήσοιο προτερήσοιτο προτερήσοισθον προτερησοίσθην προτερησοίμεθᾰ προτερήσοισθε προτερήσοιντο
passive indicative προτερηθήσομαι προτερηθήσῃ προτερηθήσεται προτερηθήσεσθον προτερηθήσεσθον προτερηθησόμεθᾰ προτερηθήσεσθε προτερηθήσονται
optative προτερηθησοίμην προτερηθήσοιο προτερηθήσοιτο προτερηθήσοισθον προτερηθησοίσθην προτερηθησοίμεθᾰ προτερηθήσοισθε προτερηθήσοιντο
active middle passive
infinitive προτερήσειν προτερήσεσθαι προτερηθήσεσθαι
participle m προτερήσων προτερησόμενος προτερηθησόμενος
f προτερήσουσᾰ προτερησομένη προτερηθησομένη
n προτερῆσον προτερησόμενον προτερηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπροτέρησᾰ, ἐπροτερησᾰ́μην, ἐπροτερήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπροτέρησᾰ ἐπροτέρησᾰς ἐπροτέρησε(ν) ἐπροτερήσᾰτον ἐπροτερησᾰ́την ἐπροτερήσᾰμεν ἐπροτερήσᾰτε ἐπροτέρησᾰν
subjunctive προτερήσω προτερήσῃς προτερήσῃ προτερήσητον προτερήσητον προτερήσωμεν προτερήσητε προτερήσωσῐ(ν)
optative προτερήσαιμῐ προτερήσειᾰς,
προτερήσαις 		προτερήσειε(ν),
προτερήσαι 		προτερήσαιτον προτερησαίτην προτερήσαιμεν προτερήσαιτε προτερήσειᾰν,
προτερήσαιεν
imperative   προτέρησον προτερησᾰ́τω προτερήσᾰτον προτερησᾰ́των   προτερήσᾰτε προτερησᾰ́ντων
middle indicative ἐπροτερησᾰ́μην ἐπροτερήσω ἐπροτερήσᾰτο ἐπροτερήσᾰσθον ἐπροτερησᾰ́σθην ἐπροτερησᾰ́μεθᾰ ἐπροτερήσᾰσθε ἐπροτερήσᾰντο
subjunctive προτερήσωμαι προτερήσῃ προτερήσηται προτερήσησθον προτερήσησθον προτερησώμεθᾰ προτερήσησθε προτερήσωνται
optative προτερησαίμην προτερήσαιο προτερήσαιτο προτερήσαισθον προτερησαίσθην προτερησαίμεθᾰ προτερήσαισθε προτερήσαιντο
imperative   προτέρησαι προτερησᾰ́σθω προτερήσᾰσθον προτερησᾰ́σθων   προτερήσᾰσθε προτερησᾰ́σθων
passive indicative ἐπροτερήθην ἐπροτερήθης ἐπροτερήθη ἐπροτερήθητον ἐπροτερηθήτην ἐπροτερήθημεν ἐπροτερήθητε ἐπροτερήθησᾰν
subjunctive προτερηθῶ προτερηθῇς προτερηθῇ προτερηθῆτον προτερηθῆτον προτερηθῶμεν προτερηθῆτε προτερηθῶσῐ(ν)
optative προτερηθείην προτερηθείης προτερηθείη προτερηθεῖτον,
προτερηθείητον 		προτερηθείτην,
προτερηθειήτην 		προτερηθεῖμεν,
προτερηθείημεν 		προτερηθεῖτε,
προτερηθείητε 		προτερηθεῖεν,
προτερηθείησᾰν
imperative   προτερήθητῐ προτερηθήτω προτερήθητον προτερηθήτων   προτερήθητε προτερηθέντων
active middle passive
infinitive προτερῆσαι προτερήσᾰσθαι προτερηθῆναι
participle m προτερήσᾱς προτερησᾰ́μενος προτερηθείς
f προτερήσᾱσᾰ προτερησᾰμένη προτερηθεῖσᾰ
n προτερῆσᾰν προτερησᾰ́μενον προτερηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προετέρησᾰ, προετερησᾰ́μην, προτερήθην with irregular augment, as if prefixed with προ-
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προετέρησᾰ προετέρησᾰς προετέρησε(ν) προετερήσᾰτον προετερησᾰ́την προετερήσᾰμεν προετερήσᾰτε προετέρησᾰν
middle indicative προετερησᾰ́μην προετερήσω προετερήσᾰτο προετερήσᾰσθον προετερησᾰ́σθην προετερησᾰ́μεθᾰ προετερήσᾰσθε προετερήσᾰντο
passive indicative προτερήθην προτερήθης προτερήθη προτερήθητον προτερηθήτην προτερήθημεν προτερήθητε προτερήθησᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεπροτέρηκᾰ, πεπροτέρημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πεπροτέρηκᾰ πεπροτέρηκᾰς πεπροτέρηκε(ν) πεπροτερήκᾰτον πεπροτερήκᾰτον πεπροτερήκᾰμεν πεπροτερήκᾰτε πεπροτερήκᾱσῐ(ν)
subjunctive πεπροτερήκω πεπροτερήκῃς πεπροτερήκῃ πεπροτερήκητον πεπροτερήκητον πεπροτερήκωμεν πεπροτερήκητε πεπροτερήκωσῐ(ν)
optative πεπροτερήκοιμῐ,
πεπροτερηκοίην 		πεπροτερήκοις,
πεπροτερηκοίης 		πεπροτερήκοι,
πεπροτερηκοίη 		πεπροτερήκοιτον πεπροτερηκοίτην πεπροτερήκοιμεν πεπροτερήκοιτε πεπροτερήκοιεν
imperative   πεπροτέρηκε πεπροτερηκέτω πεπροτερήκετον πεπροτερηκέτων   πεπροτερήκετε πεπροτερηκόντων
middle/
passive 		indicative πεπροτέρημαι πεπροτέρησαι πεπροτέρηται πεπροτέρησθον πεπροτέρησθον πεπροτερήμεθᾰ πεπροτέρησθε πεπροτέρηνται
subjunctive πεπροτερημένος ὦ πεπροτερημένος ᾖς πεπροτερημένος ᾖ πεπροτερημένω ἦτον πεπροτερημένω ἦτον πεπροτερημένοι ὦμεν πεπροτερημένοι ἦτε πεπροτερημένοι ὦσῐ(ν)
optative πεπροτερημένος εἴην πεπροτερημένος εἴης πεπροτερημένος εἴη πεπροτερημένω εἴητον/εἶτον πεπροτερημένω εἰήτην/εἴτην πεπροτερημένοι εἴημεν/εἶμεν πεπροτερημένοι εἴητε/εἶτε πεπροτερημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   πεπροτέρησο πεπροτερήσθω πεπροτέρησθον πεπροτερήσθων   πεπροτέρησθε πεπροτερήσθων
active middle/passive
infinitive πεπροτερηκέναι πεπροτερῆσθαι
participle m πεπροτερηκώς πεπροτερημένος
f πεπροτερηκυῖᾰ πεπροτερημένη
n πεπροτερηκός πεπροτερημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia