From προ- (pro-, before) + πάππος (páppos, “grandfather”).
πρόπᾰππος • (própappos) m (genitive προπᾰ́ππου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ πρόπᾰππος ho própappos |
τὼ προπᾰ́ππω tṑ propáppō |
οἱ πρόπᾰπποι hoi própappoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ προπᾰ́ππου toû propáppou |
τοῖν προπᾰ́πποιν toîn propáppoin |
τῶν προπᾰ́ππων tôn propáppōn | ||||||||||
| Dative | τῷ προπᾰ́ππῳ tôi propáppōi |
τοῖν προπᾰ́πποιν toîn propáppoin |
τοῖς προπᾰ́πποις toîs propáppois | ||||||||||
| Accusative | τὸν πρόπᾰππον tòn própappon |
τὼ προπᾰ́ππω tṑ propáppō |
τοὺς προπᾰ́ππους toùs propáppous | ||||||||||
| Vocative | πρόπᾰππε própappe |
προπᾰ́ππω propáppō |
πρόπᾰπποι própappoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||