Ancient Greek πρώϊμος (prṓïmos)
πρώιμος • (próimos) m (feminine πρώιμη, neuter πρώιμο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | πρώιμος (próimos) | πρώιμη (próimi) | πρώιμο (próimo) | πρώιμοι (próimoi) | πρώιμες (próimes) | πρώιμα (próima) | |
genitive | πρώιμου (próimou) | πρώιμης (próimis) | πρώιμου (próimou) | πρώιμων (próimon) | πρώιμων (próimon) | πρώιμων (próimon) | |
accusative | πρώιμο (próimo) | πρώιμη (próimi) | πρώιμο (próimo) | πρώιμους (próimous) | πρώιμες (próimes) | πρώιμα (próima) | |
vocative | πρώιμε (próime) | πρώιμη (próimi) | πρώιμο (próimo) | πρώιμοι (próimoi) | πρώιμες (próimes) | πρώιμα (próima) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πρώιμος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πρώιμος, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο πρωιμότερος", etc)
|