From πταίρω (ptaírō, “sneeze”, verb), πτάρνυμαι (ptárnumai, “to sneeze”).
πταρμός • (ptarmós) m (genitive πταρμού); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ πταρμός ho ptarmós |
τὼ πταρμώ tṑ ptarmṓ |
οἱ πταρμοί hoi ptarmoí | ||||||||||
| Genitive | τοῦ πταρμοῦ toû ptarmoû |
τοῖν πταρμοῖν toîn ptarmoîn |
τῶν πταρμῶν tôn ptarmôn | ||||||||||
| Dative | τῷ πταρμῷ tôi ptarmôi |
τοῖν πταρμοῖν toîn ptarmoîn |
τοῖς πταρμοῖς toîs ptarmoîs | ||||||||||
| Accusative | τὸν πταρμόν tòn ptarmón |
τὼ πταρμώ tṑ ptarmṓ |
τοὺς πταρμούς toùs ptarmoús | ||||||||||
| Vocative | πταρμέ ptarmé |
πταρμώ ptarmṓ |
πταρμοί ptarmoí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||