From πολιός (poliós, “grey”).
πόλῐον • (pólion) n (genitive πολῐ́ου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ πόλῐον tò pólion |
τὼ πολῐ́ω tṑ políō |
τᾰ̀ πόλῐᾰ tà pólia | ||||||||||
| Genitive | τοῦ πολῐ́ου toû políou |
τοῖν πολῐ́οιν toîn políoin |
τῶν πολῐ́ων tôn políōn | ||||||||||
| Dative | τῷ πολῐ́ῳ tôi políōi |
τοῖν πολῐ́οιν toîn políoin |
τοῖς πολῐ́οις toîs políois | ||||||||||
| Accusative | τὸ πόλῐον tò pólion |
τὼ πολῐ́ω tṑ políō |
τᾰ̀ πόλῐᾰ tà pólia | ||||||||||
| Vocative | πόλῐον pólion |
πολῐ́ω políō |
πόλῐᾰ pólia | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||