From ρεζίλι (rezíli) (from Ottoman Turkish رذیل (rezil)) + -εύω (-évo, “suffix for verbs”).
ρεζιλεύω • (rezilévo) (past ρεζίλεψα, passive ρεζιλεύομαι)
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | ρεζιλεύω | ρεζιλέψω | ρεζιλεύομαι | ρεζιλευτώ |
| 2 sg | ρεζιλεύεις | ρεζιλέψεις | ρεζιλεύεσαι | ρεζιλευτείς |
| 3 sg | ρεζιλεύει | ρεζιλέψει | ρεζιλεύεται | ρεζιλευτεί |
| 1 pl | ρεζιλεύουμε, [‑ομε] | ρεζιλέψουμε, [‑ομε] | ρεζιλευόμαστε | ρεζιλευτούμε |
| 2 pl | ρεζιλεύετε | ρεζιλέψετε | ρεζιλεύεστε, ρεζιλευόσαστε | ρεζιλευτείτε |
| 3 pl | ρεζιλεύουν(ε) | ρεζιλέψουν(ε) | ρεζιλεύονται | ρεζιλευτούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | ρεζίλευα | ρεζίλεψα | ρεζιλευόμουν(α) | ρεζιλεύτηκα |
| 2 sg | ρεζίλευες | ρεζίλεψες | ρεζιλευόσουν(α) | ρεζιλεύτηκες |
| 3 sg | ρεζίλευε | ρεζίλεψε | ρεζιλευόταν(ε) | ρεζιλεύτηκε |
| 1 pl | ρεζιλεύαμε | ρεζιλέψαμε | ρεζιλευόμασταν, (‑όμαστε) | ρεζιλευτήκαμε |
| 2 pl | ρεζιλεύατε | ρεζιλέψατε | ρεζιλευόσασταν, (‑όσαστε) | ρεζιλευτήκατε |
| 3 pl | ρεζίλευαν, ρεζιλεύαν(ε) | ρεζίλεψαν, ρεζιλέψαν(ε) | ρεζιλεύονταν, (ρεζιλευόντουσαν) | ρεζιλεύτηκαν, ρεζιλευτήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα ρεζιλεύω ➤ | θα ρεζιλέψω ➤ | θα ρεζιλεύομαι ➤ | θα ρεζιλευτώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα ρεζιλεύεις, … | θα ρεζιλέψεις, … | θα ρεζιλεύεσαι, … | θα ρεζιλευτείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … ρεζιλέψει έχω, έχεις, … ρεζιλεμένο, ‑η, ‑ο ➤ |
έχω, έχεις, … ρεζιλευτεί είμαι, είσαι, … ρεζιλεμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … ρεζιλέψει είχα, είχες, … ρεζιλεμένο, ‑η, ‑ο |
είχα, είχες, … ρεζιλευτεί ήμουν, ήσουν, … ρεζιλεμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … ρεζιλέψει θα έχω, θα έχεις, … ρεζιλεμένο, ‑η, ‑ο |
θα έχω, θα έχεις, … ρεζιλευτεί θα είμαι, θα είσαι, … ρεζιλεμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | ρεζίλευε | ρεζίλεψε, ρεζίλευ' 1 | — | ρεζιλέψου |
| 2 pl | ρεζιλεύετε | ρεζιλέψτε, ρεζιλεύτε2 | ρεζιλεύεστε | ρεζιλευτείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | ρεζιλεύοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας ρεζιλέψει ➤ | ρεζιλεμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | ρεζιλέψει | ρεζιλευτεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. ρεζίλευ' τον ("make him the laughing stock!"). 2. Colloquial. • (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||