According to Beekes, from σάλος (sálos, “earthquake; movement of the sea”) with a velar suffix. Kölligan (2017) compares Hesychian σαίνεται· κινεῖται (saínetai; kineîtai, “shake”) and the root of Ancient Greek κινεῖται (kineîtai), from Proto-Indo-European *ḱey(h₂)- (compare Latin cieō; IEW 538, LIV², de Vaan), thus reconstructing *ḱi-n̥-h₂-, *ḱih₂-(e)lo-.
σάλαξ • (sálax) m (genitive σάλακος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ σάλαξ ho sálax |
τὼ σάλακε tṑ sálake |
οἱ σάλακες hoi sálakes | ||||||||||
Genitive | τοῦ σάλακος toû sálakos |
τοῖν σαλάκοιν toîn salákoin |
τῶν σαλάκων tôn salákōn | ||||||||||
Dative | τῷ σάλακῐ tôi sálaki |
τοῖν σαλάκοιν toîn salákoin |
τοῖς σάλαξῐ / σάλαξῐν toîs sálaxi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸν σάλακᾰ tòn sálaka |
τὼ σάλακε tṑ sálake |
τοὺς σάλακᾰς toùs sálakas | ||||||||||
Vocative | σάλαξ sálax |
σάλακε sálake |
σάλακες sálakes | ||||||||||
Notes: |
|