From the noun σαγηνευτής (sagineftís).
σαγηνευτικός • (sagineftikós) m (feminine σαγηνευτική, neuter σαγηνευτικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | σαγηνευτικός (sagineftikós) | σαγηνευτική (sagineftikí) | σαγηνευτικό (sagineftikó) | σαγηνευτικοί (sagineftikoí) | σαγηνευτικές (sagineftikés) | σαγηνευτικά (sagineftiká) | |
| genitive | σαγηνευτικού (sagineftikoú) | σαγηνευτικής (sagineftikís) | σαγηνευτικού (sagineftikoú) | σαγηνευτικών (sagineftikón) | σαγηνευτικών (sagineftikón) | σαγηνευτικών (sagineftikón) | |
| accusative | σαγηνευτικό (sagineftikó) | σαγηνευτική (sagineftikí) | σαγηνευτικό (sagineftikó) | σαγηνευτικούς (sagineftikoús) | σαγηνευτικές (sagineftikés) | σαγηνευτικά (sagineftiká) | |
| vocative | σαγηνευτικέ (sagineftiké) | σαγηνευτική (sagineftikí) | σαγηνευτικό (sagineftikó) | σαγηνευτικοί (sagineftikoí) | σαγηνευτικές (sagineftikés) | σαγηνευτικά (sagineftiká) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σαγηνευτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σαγηνευτικός, etc.)