From σᾰργός (sargós, “sargo”) + -ῖνος (-înos).
σᾰργῖνος • (sargînos) m (genitive σᾰργῑ́νου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ σᾰργῖνος ho sargînos |
τὼ σᾰργῑ́νω tṑ sargī́nō |
οἱ σᾰργῖνοι hoi sargînoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ σᾰργῑ́νου toû sargī́nou |
τοῖν σᾰργῑ́νοιν toîn sargī́noin |
τῶν σᾰργῑ́νων tôn sargī́nōn | ||||||||||
| Dative | τῷ σᾰργῑ́νῳ tôi sargī́nōi |
τοῖν σᾰργῑ́νοιν toîn sargī́noin |
τοῖς σᾰργῑ́νοις toîs sargī́nois | ||||||||||
| Accusative | τὸν σᾰργῖνον tòn sargînon |
τὼ σᾰργῑ́νω tṑ sargī́nō |
τοὺς σᾰργῑ́νους toùs sargī́nous | ||||||||||
| Vocative | σᾰργῖνε sargîne |
σᾰργῑ́νω sargī́nō |
σᾰργῖνοι sargînoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||