Borrowed from French sarcastique, which was formed from sarcasme.
σαρκαστικός • (sarkastikós) m (feminine σαρκαστική, neuter σαρκαστικό)
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | σαρκαστικός • | σαρκαστική • | σαρκαστικό • | σαρκαστικοί • | σαρκαστικές • | σαρκαστικά • |
| genitive | σαρκαστικού • | σαρκαστικής • | σαρκαστικού • | σαρκαστικών • | σαρκαστικών • | σαρκαστικών • |
| accusative | σαρκαστικό • | σαρκαστική • | σαρκαστικό • | σαρκαστικούς • | σαρκαστικές • | σαρκαστικά • |
| vocative | σαρκαστικέ • | σαρκαστική • | σαρκαστικό • | σαρκαστικοί • | σαρκαστικές • | σαρκαστικά • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σαρκαστικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σαρκαστικός, etc.) | |||||