σκασμός

From σκάζω (skázo, “burst”) / σκάω (skáo), stem σκασ- as in past tense έσκασα (éskasa), + -μός (-mós).^[1] Compare to σκασίλα f (skasíla), σκάσιμο n (skásimo). The medieval σκασμός (skasmós), of different sense.

IPA^(key): /skaˈzmos/

• Hyphenation: σκα‧σμός

σκασμός • (skasmós) m (plural σκασμοί)

1. suffocation or asphyxia caused by overindulgence, usually of food, chiefly in set phrases

   τρώω του σκασμού ― tróo tou skasmoú ― I eat so much I can't breathe

expressions:

• ένας σκασμός (énas skasmós, “excessive quantity”), usually in accusative: έναν σκασμό (énan skasmó)
• μέχρι σκασμού (méchri skasmoú)
• τρώω του σκασμού (tróo tou skasmoú)

• and see: σκάω (skáo) and σκάζω (skázo)

σκασμός! • (skasmós!)

1. (colloquial, somewhat offensive) shut up, shut it, be quiet

   Σκασμός! Ο κόσμος προσπαθεί να κοιμηθεί!

   Skasmós! O kósmos prospatheí na koimitheí!

   Shut up! People are trying to sleep!

• (shut up):
  • standard: ησυχία f (isychía), σιωπή f (siopí)
  • familiar: σώπα (sópa, imperative), τσιμουδιά f (tsimoudiá), σουτ (sout, interjection), πάψε (pápse, imperative)
  • impolite: σκάσε (skáse, imperative), βούλωσέ το (voúlosé to, “shut it up!”, imperative)

• βγάζω το σκασμό (vgázo to skasmó, “I shut up”)