From σκορπίος (skorpíos, “scorpion”) + κτείνω (kteínō, “to kill”).
σκορπῐοκτόνον • (skorpioktónon) n (genitive σκορπῐοκτόνου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ σκορπῐοκτόνον tò skorpioktónon |
τὼ σκορπῐοκτόνω tṑ skorpioktónō |
τᾰ̀ σκορπῐοκτόνᾰ tà skorpioktóna | ||||||||||
| Genitive | τοῦ σκορπῐοκτόνου toû skorpioktónou |
τοῖν σκορπῐοκτόνοιν toîn skorpioktónoin |
τῶν σκορπῐοκτόνων tôn skorpioktónōn | ||||||||||
| Dative | τῷ σκορπῐοκτόνῳ tôi skorpioktónōi |
τοῖν σκορπῐοκτόνοιν toîn skorpioktónoin |
τοῖς σκορπῐοκτόνοις toîs skorpioktónois | ||||||||||
| Accusative | τὸ σκορπῐοκτόνον tò skorpioktónon |
τὼ σκορπῐοκτόνω tṑ skorpioktónō |
τᾰ̀ σκορπῐοκτόνᾰ tà skorpioktóna | ||||||||||
| Vocative | σκορπῐοκτόνον skorpioktónon |
σκορπῐοκτόνω skorpioktónō |
σκορπῐοκτόνᾰ skorpioktóna | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||