From σκήπτω (skḗptō, “to allege, pretend”) + -σῐς (-sis).
σκῆψῐς • (skêpsis) f (genitive σκήψεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ σκῆψῐς hē skêpsis |
τὼ σκήψει tṑ skḗpsei |
αἱ σκήψεις hai skḗpseis | ||||||||||
| Genitive | τῆς σκήψεως tês skḗpseōs |
τοῖν σκηψέοιν toîn skēpséoin |
τῶν σκήψεων tôn skḗpseōn | ||||||||||
| Dative | τῇ σκήψει têi skḗpsei |
τοῖν σκηψέοιν toîn skēpséoin |
ταῖς σκήψεσῐ / σκήψεσῐν taîs skḗpsesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν σκῆψῐν tḕn skêpsin |
τὼ σκήψει tṑ skḗpsei |
τᾱ̀ς σκήψεις tā̀s skḗpseis | ||||||||||
| Vocative | σκῆψῐ skêpsi |
σκήψει skḗpsei |
σκήψεις skḗpseis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||