From σοφίζω (sophízō) + -μός (-mós).
σοφῐσμός • (sophismós) m (genitive σοφῐσμοῦ); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ σοφῐσμός ho sophismós |
τὼ σοφῐσμώ tṑ sophismṓ |
οἱ σοφῐσμοί hoi sophismoí | ||||||||||
| Genitive | τοῦ σοφῐσμοῦ toû sophismoû |
τοῖν σοφῐσμοῖν toîn sophismoîn |
τῶν σοφῐσμῶν tôn sophismôn | ||||||||||
| Dative | τῷ σοφῐσμῷ tôi sophismôi |
τοῖν σοφῐσμοῖν toîn sophismoîn |
τοῖς σοφῐσμοῖς toîs sophismoîs | ||||||||||
| Accusative | τὸν σοφῐσμόν tòn sophismón |
τὼ σοφῐσμώ tṑ sophismṓ |
τοὺς σοφῐσμούς toùs sophismoús | ||||||||||
| Vocative | σοφῐσμέ sophismé |
σοφῐσμώ sophismṓ |
σοφῐσμοί sophismoí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||