σπίζω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word σπίζω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word σπίζω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say σπίζω in singular and plural. Everything you need to know about the word σπίζω you have here. The definition of the word σπίζω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofσπίζω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology 1

From Proto-Indo-European *(s)ping- (“small bird, sparrow”), which could be a wanderwort shared with Proto-Germanic *finkiz.

Pronunciation

 

Verb

σπίζω • (spízō)

  1. to pipe, chirp, of the shrill note of small birds (see σπίγγος (spíngos))

Etymology 2

From Proto-Indo-European *spey- (“expand, extend, stretch”). See also σπιδνός (spidnós).

Verb

σπίζω • (spízō)

  1. to extend
Inflection
   Present: σπίζω, σπίζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σπίζω σπίζεις σπίζει σπίζετον σπίζετον σπίζομεν σπίζετε σπίζουσῐ(ν)
subjunctive σπίζω σπίζῃς σπίζῃ σπίζητον σπίζητον σπίζωμεν σπίζητε σπίζωσῐ(ν)
optative σπίζοιμῐ σπίζοις σπίζοι σπίζοιτον σπιζοίτην σπίζοιμεν σπίζοιτε σπίζοιεν
imperative   σπῖζε σπιζέτω σπίζετον σπιζέτων   σπίζετε σπιζόντων
middle/
passive 		indicative σπίζομαι σπίζῃ,
σπίζει 		σπίζεται σπίζεσθον σπίζεσθον σπιζόμεθᾰ σπίζεσθε σπίζονται
subjunctive σπίζωμαι σπίζῃ σπίζηται σπίζησθον σπίζησθον σπιζώμεθᾰ σπίζησθε σπίζωνται
optative σπιζοίμην σπίζοιο σπίζοιτο σπίζοισθον σπιζοίσθην σπιζοίμεθᾰ σπίζοισθε σπίζοιντο
imperative   σπίζου σπιζέσθω σπίζεσθον σπιζέσθων   σπίζεσθε σπιζέσθων
active middle/passive
infinitive σπίζειν σπίζεσθαι
participle m σπίζων σπιζόμενος
f σπίζουσᾰ σπιζομένη
n σπῖζον σπιζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔσπιζον, ἐσπιζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσπιζον ἔσπιζες ἔσπιζε(ν) ἐσπίζετον ἐσπιζέτην ἐσπίζομεν ἐσπίζετε ἔσπιζον
middle/
passive 		indicative ἐσπιζόμην ἐσπίζου ἐσπίζετο ἐσπίζεσθον ἐσπιζέσθην ἐσπιζόμεθᾰ ἐσπίζεσθε ἐσπίζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: σπίσω, σπίσομαι, σπισθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σπίσω σπίσεις σπίσει σπίσετον σπίσετον σπίσομεν σπίσετε σπίσουσῐ(ν)
optative σπίσοιμῐ σπίσοις σπίσοι σπίσοιτον σπισοίτην σπίσοιμεν σπίσοιτε σπίσοιεν
middle indicative σπίσομαι σπίσῃ,
σπίσει 		σπίσεται σπίσεσθον σπίσεσθον σπισόμεθᾰ σπίσεσθε σπίσονται
optative σπισοίμην σπίσοιο σπίσοιτο σπίσοισθον σπισοίσθην σπισοίμεθᾰ σπίσοισθε σπίσοιντο
passive indicative σπισθήσομαι σπισθήσῃ σπισθήσεται σπισθήσεσθον σπισθήσεσθον σπισθησόμεθᾰ σπισθήσεσθε σπισθήσονται
optative σπισθησοίμην σπισθήσοιο σπισθήσοιτο σπισθήσοισθον σπισθησοίσθην σπισθησοίμεθᾰ σπισθήσοισθε σπισθήσοιντο
active middle passive
infinitive σπίσειν σπίσεσθαι σπισθήσεσθαι
participle m σπίσων σπισόμενος σπισθησόμενος
f σπίσουσᾰ σπισομένη σπισθησομένη
n σπῖσον σπισόμενον σπισθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔσπισᾰ, ἐσπισᾰ́μην, ἐσπίσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσπισᾰ ἔσπισᾰς ἔσπισε(ν) ἐσπίσᾰτον ἐσπισᾰ́την ἐσπίσᾰμεν ἐσπίσᾰτε ἔσπισᾰν
subjunctive σπίσω σπίσῃς σπίσῃ σπίσητον σπίσητον σπίσωμεν σπίσητε σπίσωσῐ(ν)
optative σπίσαιμῐ σπίσειᾰς,
σπίσαις 		σπίσειε(ν),
σπίσαι 		σπίσαιτον σπισαίτην σπίσαιμεν σπίσαιτε σπίσειᾰν,
σπίσαιεν
imperative   σπῖσον σπισᾰ́τω σπίσᾰτον σπισᾰ́των   σπίσᾰτε σπισᾰ́ντων
middle indicative ἐσπισᾰ́μην ἐσπίσω ἐσπίσᾰτο ἐσπίσᾰσθον ἐσπισᾰ́σθην ἐσπισᾰ́μεθᾰ ἐσπίσᾰσθε ἐσπίσᾰντο
subjunctive σπίσωμαι σπίσῃ σπίσηται σπίσησθον σπίσησθον σπισώμεθᾰ σπίσησθε σπίσωνται
optative σπισαίμην σπίσαιο σπίσαιτο σπίσαισθον σπισαίσθην σπισαίμεθᾰ σπίσαισθε σπίσαιντο
imperative   σπῖσαι σπισᾰ́σθω σπίσᾰσθον σπισᾰ́σθων   σπίσᾰσθε σπισᾰ́σθων
passive indicative ἐσπίσθην ἐσπίσθης ἐσπίσθη ἐσπίσθητον ἐσπισθήτην ἐσπίσθημεν ἐσπίσθητε ἐσπίσθησᾰν
subjunctive σπισθῶ σπισθῇς σπισθῇ σπισθῆτον σπισθῆτον σπισθῶμεν σπισθῆτε σπισθῶσῐ(ν)
optative σπισθείην σπισθείης σπισθείη σπισθεῖτον,
σπισθείητον 		σπισθείτην,
σπισθειήτην 		σπισθεῖμεν,
σπισθείημεν 		σπισθεῖτε,
σπισθείητε 		σπισθεῖεν,
σπισθείησᾰν
imperative   σπίσθητῐ σπισθήτω σπίσθητον σπισθήτων   σπίσθητε σπισθέντων
active middle passive
infinitive σπῖσαι σπίσᾰσθαι σπισθῆναι
participle m σπίσᾱς σπισᾰ́μενος σπισθείς
f σπίσᾱσᾰ σπισᾰμένη σπισθεῖσᾰ
n σπῖσᾰν σπισᾰ́μενον σπισθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἔσπικᾰ, ἔσπιμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσπικᾰ ἔσπικᾰς ἔσπικε(ν) ἐσπίκᾰτον ἐσπίκᾰτον ἐσπίκᾰμεν ἐσπίκᾰτε ἐσπίκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐσπίκω ἐσπίκῃς ἐσπίκῃ ἐσπίκητον ἐσπίκητον ἐσπίκωμεν ἐσπίκητε ἐσπίκωσῐ(ν)
optative ἐσπίκοιμῐ,
ἐσπικοίην 		ἐσπίκοις,
ἐσπικοίης 		ἐσπίκοι,
ἐσπικοίη 		ἐσπίκοιτον ἐσπικοίτην ἐσπίκοιμεν ἐσπίκοιτε ἐσπίκοιεν
imperative   ἔσπικε ἐσπικέτω ἐσπίκετον ἐσπικέτων   ἐσπίκετε ἐσπικόντων
middle/
passive 		indicative ἔσπιμαι ἔσπισαι ἔσπιται ἔσπισθον ἔσπισθον ἐσπίμεθᾰ ἔσπισθε ἔσπινται
subjunctive ἐσπιμένος ὦ ἐσπιμένος ᾖς ἐσπιμένος ᾖ ἐσπιμένω ἦτον ἐσπιμένω ἦτον ἐσπιμένοι ὦμεν ἐσπιμένοι ἦτε ἐσπιμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐσπιμένος εἴην ἐσπιμένος εἴης ἐσπιμένος εἴη ἐσπιμένω εἴητον/εἶτον ἐσπιμένω εἰήτην/εἴτην ἐσπιμένοι εἴημεν/εἶμεν ἐσπιμένοι εἴητε/εἶτε ἐσπιμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἔσπισο ἐσπίσθω ἔσπισθον ἐσπίσθων   ἔσπισθε ἐσπίσθων
active middle/passive
infinitive ἐσπικέναι ἐσπῖσθαι
participle m ἐσπικώς ἐσπιμένος
f ἐσπικυῖᾰ ἐσπιμένη
n ἐσπικός ἐσπιμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐσπίκειν, ἐσπίμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐσπίκειν,
ἐσπίκη 		ἐσπίκεις,
ἐσπίκης 		ἐσπίκει(ν) ἐσπίκετον ἐσπικέτην ἐσπίκεμεν ἐσπίκετε ἐσπίκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐσπίμην ἔσπισο ἔσπιτο ἔσπισθον ἐσπίσθην ἐσπίμεθᾰ ἔσπισθε ἔσπιντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

Wikious
Boobota
Sagapedia