Ultimately from the same Pre-Greek root of ἄσβολος (ásbolos, “soot”), σποδός (spodós, “ash, ember”) and ψόλος (psólos, “soot”).
σπολεύς • (spoleús) m (genitive σπολέως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ σπολεύς ho spoleús |
τὼ σπολῆ tṑ spolê |
οἱ σπολῆς / σπολεῖς hoi spolês / spoleîs | ||||||||||
| Genitive | τοῦ σπολέως toû spoléōs |
τοῖν σπολέοιν toîn spoléoin |
τῶν σπολέων tôn spoléōn | ||||||||||
| Dative | τῷ σπολεῖ tôi spoleî |
τοῖν σπολέοιν toîn spoléoin |
τοῖς σπολεῦσῐ / σπολεῦσῐν toîs spoleûsi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸν σπολέᾱ tòn spoléā |
τὼ σπολῆ tṑ spolê |
τοὺς σπολέᾱς toùs spoléās | ||||||||||
| Vocative | σπολεῦ spoleû |
σπολῆ spolê |
σπολῆς / σπολεῖς spolês / spoleîs | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||