σπόνδῠλος • (spóndulos) m (genitive σπονδῠ́λου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ σπόνδῠλος ho spóndulos |
τὼ σπονδῠ́λω tṑ spondúlō |
οἱ σπόνδῠλοι hoi spónduloi | ||||||||||
Genitive | τοῦ σπονδῠ́λου toû spondúlou |
τοῖν σπονδῠ́λοιν toîn spondúloin |
τῶν σπονδῠ́λων tôn spondúlōn | ||||||||||
Dative | τῷ σπονδῠ́λῳ tôi spondúlōi |
τοῖν σπονδῠ́λοιν toîn spondúloin |
τοῖς σπονδῠ́λοις toîs spondúlois | ||||||||||
Accusative | τὸν σπόνδῠλον tòn spóndulon |
τὼ σπονδῠ́λω tṑ spondúlō |
τοὺς σπονδῠ́λους toùs spondúlous | ||||||||||
Vocative | σπόνδῠλε spóndule |
σπονδῠ́λω spondúlō |
σπόνδῠλοι spónduloi | ||||||||||
Notes: |
|
σπόνδυλος • (spóndylos) m (plural σπόνδυλοι)