στέκω

Greek

Inherited from Byzantine Greek στέκω (stékō), from Hellenistic Koine Greek στήκω (stḗkō) < Ancient Greek ἕστηκα (héstēka), perfect of verb ῐ̔́στημῐ (hĭ́stēmĭ, “I stand”).^[1]

στέκω • (stéko) (imperfect έστεκα, past —, passive —) (found only in the imperfective tense)

(intransitive, colloquial, literature) to stand up, stand still
Στέκω ακίνητος. ― Stéko akínitos. ― I stand motionless.

Ο στρατιώτης στέκει σε στάση προσοχής. ― O stratiótis stékei se stási prosochís. ― The soldier stands to attention.
(intransitive, 3rd person) to be true, be correct
Οι θεωρίες σου δεν στέκουν. ― Oi theoríes sou den stékoun. ― Your theories are not correct (do not make sense).
(intransitive, impersonal) to be unacceptable

στέκω (irregular, defective verb: active present stem only - also see στέκομαι)

	Active voice ➤ — Imperfective aspect ➤
Indicative mood ➤	Present ➤	Imperfect ➤	Future ➤
1 sg	στέκω (στέκομαι →)	έστεκα	θα στέκω
2 sg	στέκεις	έστεκες	θα στέκεις
3 sg	στέκει¹	έστεκε	θα στέκει

1 pl	στέκουμε, [‑ομε]	στέκαμε	θα στέκουμε, [‑ομε]
2 pl	στέκετε	στέκατε	θα στέκετε
3 pl	στέκουν(ε)	έστεκαν, στέκαν(ε)	θα στέκουν(ε)


Subjunctive mood ➤	Formed using present tense from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	2 sg	2 pl
Imperfective aspect	στέκε	στέκετε

Other forms	Present participle ➤
	στέκοντας ➤


Notes Appendix:Greek verbs	1. Also impersonal verb. • The missing tenses (e.g. στάθηκα) and participle, from the alternative verb στέκομαι. • (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

^ στέκω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής , Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
Editor's note: But ἕστηκα is active perfect of ἵστημι, not of passive ἵσταμαι