στοιχάς

Ancient Greek

στοῖχος (stoîkhos) +‎ -ᾰ́ς (-ás)

στοιχᾰ́ς • (stoikhás) m or f (genitive στοιχᾰ́δος)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ στοιχᾰ́ς hē stoikhás	τὼ στοιχᾰ́δε tṑ stoikháde	αἱ στοιχᾰ́δες hai stoikhádes
Genitive	τῆς στοιχᾰ́δος tês stoikhádos	τοῖν στοιχᾰ́δοιν toîn stoikhádoin	τῶν στοιχᾰ́δων tôn stoikhádōn
Dative	τῇ στοιχᾰ́δῐ têi stoikhádi	τοῖν στοιχᾰ́δοιν toîn stoikhádoin	ταῖς στοιχᾰ́σῐ / στοιχᾰ́σῐν taîs stoikhási(n)
Accusative	τὴν στοιχᾰ́δᾰ tḕn stoikháda	τὼ στοιχᾰ́δε tṑ stoikháde	τᾱ̀ς στοιχᾰ́δᾰς tā̀s stoikhádas
Vocative	στοιχᾰ́ς stoikhás	στοιχᾰ́δε stoikháde	στοιχᾰ́δες stoikhádes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ds.

στοιχᾰ́ς • (stoikhás) f (genitive στοιχᾰ́δος); third declension

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ στοιχᾰ́ς hē stoikhás	τὼ στοιχᾰ́δε tṑ stoikháde	αἱ στοιχᾰ́δες hai stoikhádes
Genitive	τῆς στοιχᾰ́δος tês stoikhádos	τοῖν στοιχᾰ́δοιν toîn stoikhádoin	τῶν στοιχᾰ́δων tôn stoikhádōn
Dative	τῇ στοιχᾰ́δῐ têi stoikhádi	τοῖν στοιχᾰ́δοιν toîn stoikhádoin	ταῖς στοιχᾰ́σῐ / στοιχᾰ́σῐν taîs stoikhási(n)
Accusative	τὴν στοιχᾰ́δᾰ tḕn stoikháda	τὼ στοιχᾰ́δε tṑ stoikháde	τᾱ̀ς στοιχᾰ́δᾰς tā̀s stoikhádas
Vocative	στοιχᾰ́ς stoikhás	στοιχᾰ́δε stoikháde	στοιχᾰ́δες stoikhádes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ds.

“στοιχάς”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
«στοιχάς» on page 1,432/2 of Liddell & Scott’s Greek–English Lexicon (8th ed., 1897), Oxford: At the Clarendon Press