From στρέφω (stréphō, “to turn”) + -σῐς (-sis).
στρέψῐς • (strépsis) f (genitive στρέψεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ στρέψῐς hē strépsis |
τὼ στρέψει tṑ strépsei |
αἱ στρέψεις hai strépseis | ||||||||||
| Genitive | τῆς στρέψεως tês strépseōs |
τοῖν στρεψέοιν toîn strepséoin |
τῶν στρέψεων tôn strépseōn | ||||||||||
| Dative | τῇ στρέψει têi strépsei |
τοῖν στρεψέοιν toîn strepséoin |
ταῖς στρέψεσῐ / στρέψεσῐν taîs strépsesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν στρέψῐν tḕn strépsin |
τὼ στρέψει tṑ strépsei |
τᾱ̀ς στρέψεις tā̀s strépseis | ||||||||||
| Vocative | στρέψῐ strépsi |
στρέψει strépsei |
στρέψεις strépseis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||