From συμπαρατάσσομαι (sumparatássomai, “to fight along with”) + -σις (-sis).
σῠμπᾰρᾰ́τᾰξῐς • (sumparátaxis) f (genitive σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ σῠμπᾰρᾰ́τᾰξῐς hē sumparátaxis |
τὼ σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξει tṑ sumparatáxei |
αἱ σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξεις hai sumparatáxeis | ||||||||||
| Genitive | τῆς σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξεως tês sumparatáxeōs |
τοῖν σῠμπᾰρᾰτᾰξέοιν toîn sumparataxéoin |
τῶν σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξεων tôn sumparatáxeōn | ||||||||||
| Dative | τῇ σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξει têi sumparatáxei |
τοῖν σῠμπᾰρᾰτᾰξέοιν toîn sumparataxéoin |
ταῖς σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξεσῐ / σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξεσῐν taîs sumparatáxesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν σῠμπᾰρᾰ́τᾰξῐν tḕn sumparátaxin |
τὼ σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξει tṑ sumparatáxei |
τᾱ̀ς σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξεις tā̀s sumparatáxeis | ||||||||||
| Vocative | σῠμπᾰρᾰ́τᾰξῐ sumparátaxi |
σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξει sumparatáxei |
σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξεις sumparatáxeis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||