συναλίζω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word συναλίζω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word συναλίζω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say συναλίζω in singular and plural. Everything you need to know about the word συναλίζω you have here. The definition of the word συναλίζω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofσυναλίζω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

συν- (sun-) +‎ ᾱ̔λίζω (hālízō, “gather together, assemble”)

Pronunciation

 

Verb

συνᾱλίζω • (sunālízō)

  1. to bring together, collect, assemble

Conjugation

   Present: συνᾱλίζω, συνᾱλίζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συνᾱλίζω συνᾱλίζεις συνᾱλίζει συνᾱλίζετον συνᾱλίζετον συνᾱλίζομεν συνᾱλίζετε συνᾱλίζουσῐ(ν)
subjunctive συνᾱλίζω συνᾱλίζῃς συνᾱλίζῃ συνᾱλίζητον συνᾱλίζητον συνᾱλίζωμεν συνᾱλίζητε συνᾱλίζωσῐ(ν)
optative συνᾱλίζοιμῐ συνᾱλίζοις συνᾱλίζοι συνᾱλίζοιτον συνᾱλιζοίτην συνᾱλίζοιμεν συνᾱλίζοιτε συνᾱλίζοιεν
imperative   συνᾱ́λιζε συνᾱλιζέτω συνᾱλίζετον συνᾱλιζέτων   συνᾱλίζετε συνᾱλιζόντων
middle/
passive 		indicative συνᾱλίζομαι συνᾱλίζῃ,
συνᾱλίζει 		συνᾱλίζεται συνᾱλίζεσθον συνᾱλίζεσθον συνᾱλιζόμεθᾰ συνᾱλίζεσθε συνᾱλίζονται
subjunctive συνᾱλίζωμαι συνᾱλίζῃ συνᾱλίζηται συνᾱλίζησθον συνᾱλίζησθον συνᾱλιζώμεθᾰ συνᾱλίζησθε συνᾱλίζωνται
optative συνᾱλιζοίμην συνᾱλίζοιο συνᾱλίζοιτο συνᾱλίζοισθον συνᾱλιζοίσθην συνᾱλιζοίμεθᾰ συνᾱλίζοισθε συνᾱλίζοιντο
imperative   συνᾱλίζου συνᾱλιζέσθω συνᾱλίζεσθον συνᾱλιζέσθων   συνᾱλίζεσθε συνᾱλιζέσθων
active middle/passive
infinitive συνᾱλίζειν συνᾱλίζεσθαι
participle m συνᾱλίζων συνᾱλιζόμενος
f συνᾱλίζουσᾰ συνᾱλιζομένη
n συνᾱλῖζον συνᾱλιζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: συνήλιζον, συνηλιζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συνήλιζον συνήλιζες συνήλιζε(ν) συνηλίζετον συνηλιζέτην συνηλίζομεν συνηλίζετε συνήλιζον
middle/
passive 		indicative συνηλιζόμην συνηλίζου συνηλίζετο συνηλίζεσθον συνηλιζέσθην συνηλιζόμεθᾰ συνηλίζεσθε συνηλίζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: συνᾱλιέω, συνᾱλιέομαι, συνᾱλισθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συνᾱλιέω συνᾱλιέεις συνᾱλιέει συνᾱλιέετον συνᾱλιέετον συνᾱλιέομεν συνᾱλιέετε συνᾱλιέουσῐ(ν)
optative συνᾱλιέοιμῐ συνᾱλιέοις συνᾱλιέοι συνᾱλιέοιτον συνᾱλιεοίτην συνᾱλιέοιμεν συνᾱλιέοιτε συνᾱλιέοιεν
middle indicative συνᾱλιέομαι συνᾱλιέῃ,
συνᾱλιέει 		συνᾱλιέεται συνᾱλιέεσθον συνᾱλιέεσθον συνᾱλιεόμεθᾰ συνᾱλιέεσθε συνᾱλιέονται
optative συνᾱλιεοίμην συνᾱλιέοιο συνᾱλιέοιτο συνᾱλιέοισθον συνᾱλιεοίσθην συνᾱλιεοίμεθᾰ συνᾱλιέοισθε συνᾱλιέοιντο
passive indicative συνᾱλισθήσομαι συνᾱλισθήσῃ συνᾱλισθήσεται συνᾱλισθήσεσθον συνᾱλισθήσεσθον συνᾱλισθησόμεθᾰ συνᾱλισθήσεσθε συνᾱλισθήσονται
optative συνᾱλισθησοίμην συνᾱλισθήσοιο συνᾱλισθήσοιτο συνᾱλισθήσοισθον συνᾱλισθησοίσθην συνᾱλισθησοίμεθᾰ συνᾱλισθήσοισθε συνᾱλισθήσοιντο
active middle passive
infinitive συνᾱλιέειν συνᾱλιέεσθαι συνᾱλισθήσεσθαι
participle m συνᾱλιέων συνᾱλιεόμενος συνᾱλισθησόμενος
f συνᾱλιέουσᾰ συνᾱλιεομένη συνᾱλισθησομένη
n συνᾱλιέον συνᾱλιεόμενον συνᾱλισθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: συνᾱλιῶ, συνᾱλιοῦμαι, συνᾱλισθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συνᾱλιῶ συνᾱλιεῖς συνᾱλιεῖ συνᾱλιεῖτον συνᾱλιεῖτον συνᾱλιοῦμεν συνᾱλιεῖτε συνᾱλιοῦσῐ(ν)
optative συνᾱλιοίην,
συνᾱλιοῖμῐ 		συνᾱλιοίης,
συνᾱλιοῖς 		συνᾱλιοίη,
συνᾱλιοῖ 		συνᾱλιοῖτον,
συνᾱλιοίητον 		συνᾱλιοίτην,
συνᾱλιοιήτην 		συνᾱλιοῖμεν,
συνᾱλιοίημεν 		συνᾱλιοῖτε,
συνᾱλιοίητε 		συνᾱλιοῖεν,
συνᾱλιοίησᾰν
middle indicative συνᾱλιοῦμαι συνᾱλιῇ συνᾱλιεῖται συνᾱλιεῖσθον συνᾱλιεῖσθον συνᾱλιούμεθᾰ συνᾱλιεῖσθε συνᾱλιοῦνται
optative συνᾱλιοίμην συνᾱλιοῖο συνᾱλιοῖτο συνᾱλιοῖσθον συνᾱλιοίσθην συνᾱλιοίμεθᾰ συνᾱλιοῖσθε συνᾱλιοῖντο
passive indicative συνᾱλισθήσομαι συνᾱλισθήσῃ συνᾱλισθήσεται συνᾱλισθήσεσθον συνᾱλισθήσεσθον συνᾱλισθησόμεθᾰ συνᾱλισθήσεσθε συνᾱλισθήσονται
optative συνᾱλισθησοίμην συνᾱλισθήσοιο συνᾱλισθήσοιτο συνᾱλισθήσοισθον συνᾱλισθησοίσθην συνᾱλισθησοίμεθᾰ συνᾱλισθήσοισθε συνᾱλισθήσοιντο
active middle passive
infinitive συνᾱλιεῖν συνᾱλιεῖσθαι συνᾱλισθήσεσθαι
participle m συνᾱλιῶν συνᾱλιούμενος συνᾱλισθησόμενος
f συνᾱλιοῦσᾰ συνᾱλιουμένη συνᾱλισθησομένη
n συνᾱλιοῦν συνᾱλιούμενον συνᾱλισθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: συνήλισᾰ, συνηλισᾰ́μην, συνηλίσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συνήλισᾰ συνήλισᾰς συνήλισε(ν) συνηλίσᾰτον συνηλισᾰ́την συνηλίσᾰμεν συνηλίσᾰτε συνήλισᾰν
subjunctive συνᾱλίσω συνᾱλίσῃς συνᾱλίσῃ συνᾱλίσητον συνᾱλίσητον συνᾱλίσωμεν συνᾱλίσητε συνᾱλίσωσῐ(ν)
optative συνᾱλίσαιμῐ συνᾱλίσειᾰς,
συνᾱλίσαις 		συνᾱλίσειε(ν),
συνᾱλίσαι 		συνᾱλίσαιτον συνᾱλισαίτην συνᾱλίσαιμεν συνᾱλίσαιτε συνᾱλίσειᾰν,
συνᾱλίσαιεν
imperative   συνᾱ́λισον συνᾱλισᾰ́τω συνᾱλίσᾰτον συνᾱλισᾰ́των   συνᾱλίσᾰτε συνᾱλισᾰ́ντων
middle indicative συνηλισᾰ́μην συνηλίσω συνηλίσᾰτο συνηλίσᾰσθον συνηλισᾰ́σθην συνηλισᾰ́μεθᾰ συνηλίσᾰσθε συνηλίσᾰντο
subjunctive συνᾱλίσωμαι συνᾱλίσῃ συνᾱλίσηται συνᾱλίσησθον συνᾱλίσησθον συνᾱλισώμεθᾰ συνᾱλίσησθε συνᾱλίσωνται
optative συνᾱλισαίμην συνᾱλίσαιο συνᾱλίσαιτο συνᾱλίσαισθον συνᾱλισαίσθην συνᾱλισαίμεθᾰ συνᾱλίσαισθε συνᾱλίσαιντο
imperative   συνᾱ́λισαι συνᾱλισᾰ́σθω συνᾱλίσᾰσθον συνᾱλισᾰ́σθων   συνᾱλίσᾰσθε συνᾱλισᾰ́σθων
passive indicative συνηλίσθην συνηλίσθης συνηλίσθη συνηλίσθητον συνηλισθήτην συνηλίσθημεν συνηλίσθητε συνηλίσθησᾰν
subjunctive συνᾱλισθῶ συνᾱλισθῇς συνᾱλισθῇ συνᾱλισθῆτον συνᾱλισθῆτον συνᾱλισθῶμεν συνᾱλισθῆτε συνᾱλισθῶσῐ(ν)
optative συνᾱλισθείην συνᾱλισθείης συνᾱλισθείη συνᾱλισθεῖτον,
συνᾱλισθείητον 		συνᾱλισθείτην,
συνᾱλισθειήτην 		συνᾱλισθεῖμεν,
συνᾱλισθείημεν 		συνᾱλισθεῖτε,
συνᾱλισθείητε 		συνᾱλισθεῖεν,
συνᾱλισθείησᾰν
imperative   συνᾱλίσθητῐ συνᾱλισθήτω συνᾱλίσθητον συνᾱλισθήτων   συνᾱλίσθητε συνᾱλισθέντων
active middle passive
infinitive συνᾱλῖσαι συνᾱλίσᾰσθαι συνᾱλισθῆναι
participle m συνᾱλίσᾱς συνᾱλισᾰ́μενος συνᾱλισθείς
f συνᾱλίσᾱσᾰ συνᾱλισᾰμένη συνᾱλισθεῖσᾰ
n συνᾱλῖσᾰν συνᾱλισᾰ́μενον συνᾱλισθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: συνᾱ́λισᾰ, συνᾱλισᾰ́μην, συνᾱλίσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συνᾱ́λισᾰ συνᾱ́λισᾰς συνᾱ́λισε(ν) συνᾱλίσᾰτον συνᾱλισᾰ́την συνᾱλίσᾰμεν συνᾱλίσᾰτε συνᾱ́λισᾰν
subjunctive συνᾱλίσω συνᾱλίσῃς συνᾱλίσῃ συνᾱλίσητον συνᾱλίσητον συνᾱλίσωμεν συνᾱλίσητε συνᾱλίσωσῐ(ν)
optative συνᾱλίσαιμῐ συνᾱλίσειᾰς,
συνᾱλίσαις 		συνᾱλίσειε(ν),
συνᾱλίσαι 		συνᾱλίσαιτον συνᾱλισαίτην συνᾱλίσαιμεν συνᾱλίσαιτε συνᾱλίσειᾰν,
συνᾱλίσαιεν
imperative   συνᾱ́λισον συνᾱλισᾰ́τω συνᾱλίσᾰτον συνᾱλισᾰ́των   συνᾱλίσᾰτε συνᾱλισᾰ́ντων
middle indicative συνᾱλισᾰ́μην συνᾱλίσω συνᾱλίσᾰτο συνᾱλίσᾰσθον συνᾱλισᾰ́σθην συνᾱλισᾰ́μεθᾰ συνᾱλίσᾰσθε συνᾱλίσᾰντο
subjunctive συνᾱλίσωμαι συνᾱλίσῃ συνᾱλίσηται συνᾱλίσησθον συνᾱλίσησθον συνᾱλισώμεθᾰ συνᾱλίσησθε συνᾱλίσωνται
optative συνᾱλισαίμην συνᾱλίσαιο συνᾱλίσαιτο συνᾱλίσαισθον συνᾱλισαίσθην συνᾱλισαίμεθᾰ συνᾱλίσαισθε συνᾱλίσαιντο
imperative   συνᾱ́λισαι συνᾱλισᾰ́σθω συνᾱλίσᾰσθον συνᾱλισᾰ́σθων   συνᾱλίσᾰσθε συνᾱλισᾰ́σθων
passive indicative συνᾱλίσθην συνᾱλίσθης συνᾱλίσθη συνᾱλίσθητον συνᾱλισθήτην συνᾱλίσθημεν συνᾱλίσθητε συνᾱλίσθησᾰν
subjunctive συνᾱλισθῶ συνᾱλισθῇς συνᾱλισθῇ συνᾱλισθῆτον συνᾱλισθῆτον συνᾱλισθῶμεν συνᾱλισθῆτε συνᾱλισθῶσῐ(ν)
optative συνᾱλισθείην συνᾱλισθείης συνᾱλισθείη συνᾱλισθεῖτον,
συνᾱλισθείητον 		συνᾱλισθείτην,
συνᾱλισθειήτην 		συνᾱλισθεῖμεν,
συνᾱλισθείημεν 		συνᾱλισθεῖτε,
συνᾱλισθείητε 		συνᾱλισθεῖεν,
συνᾱλισθείησᾰν
imperative   συνᾱλίσθητῐ συνᾱλισθήτω συνᾱλίσθητον συνᾱλισθήτων   συνᾱλίσθητε συνᾱλισθέντων
active middle passive
infinitive συνᾱλῖσαι συνᾱλίσᾰσθαι συνᾱλισθῆναι
participle m συνᾱλίσᾱς συνᾱλισᾰ́μενος συνᾱλισθείς
f συνᾱλίσᾱσᾰ συνᾱλισᾰμένη συνᾱλισθεῖσᾰ
n συνᾱλῖσᾰν συνᾱλισᾰ́μενον συνᾱλισθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: συνήλικᾰ, συνήλισμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συνήλικᾰ συνήλικᾰς συνήλικε(ν) συνηλίκᾰτον συνηλίκᾰτον συνηλίκᾰμεν συνηλίκᾰτε συνηλίκᾱσῐ(ν)
subjunctive συνηλίκω συνηλίκῃς συνηλίκῃ συνηλίκητον συνηλίκητον συνηλίκωμεν συνηλίκητε συνηλίκωσῐ(ν)
optative συνηλίκοιμῐ,
συνηλικοίην 		συνηλίκοις,
συνηλικοίης 		συνηλίκοι,
συνηλικοίη 		συνηλίκοιτον συνηλικοίτην συνηλίκοιμεν συνηλίκοιτε συνηλίκοιεν
imperative   συνήλικε συνηλικέτω συνηλίκετον συνηλικέτων   συνηλίκετε συνηλικόντων
middle/
passive 		indicative συνήλισμαι συνήλισαι συνήλισται συνήλισθον συνήλισθον συνηλίσμεθᾰ συνήλισθε συνηλίσᾰται
subjunctive συνηλισμένος ὦ συνηλισμένος ᾖς συνηλισμένος ᾖ συνηλισμένω ἦτον συνηλισμένω ἦτον συνηλισμένοι ὦμεν συνηλισμένοι ἦτε συνηλισμένοι ὦσῐ(ν)
optative συνηλισμένος εἴην συνηλισμένος εἴης συνηλισμένος εἴη συνηλισμένω εἴητον/εἶτον συνηλισμένω εἰήτην/εἴτην συνηλισμένοι εἴημεν/εἶμεν συνηλισμένοι εἴητε/εἶτε συνηλισμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   συνήλισο συνηλίσθω συνήλισθον συνηλίσθων   συνήλισθε συνηλίσθων
active middle/passive
infinitive συνηλικέναι συνηλῖσθαι
participle m συνηλικώς συνηλισμένος
f συνηλικυῖᾰ συνηλισμένη
n συνηλικός συνηλισμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: συνηλίκειν, συνηλίσμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συνηλίκειν,
συνηλίκη 		συνηλίκεις,
συνηλίκης 		συνηλίκει(ν) συνηλίκετον συνηλικέτην συνηλίκεμεν συνηλίκετε συνηλίκεσᾰν
middle/
passive 		indicative συνηλίσμην συνήλισο συνήλιστο συνήλισθον συνηλίσθην συνηλίσμεθᾰ συνήλισθε συνηλίσᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

Wikious
Boobota
Sagapedia