From σῠνώνῠμος (sunṓnumos).
σῠνώνῠμον • (sunṓnumon) n (genitive σῠνωνῠ́μου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ σῠνώνῠμον tò sunṓnumon |
τὼ σῠνωνῠ́μω tṑ sunōnúmō |
τᾰ̀ σῠνώνῠμᾰ tà sunṓnuma | ||||||||||
Genitive | τοῦ σῠνωνῠ́μου toû sunōnúmou |
τοῖν σῠνωνῠ́μοιν toîn sunōnúmoin |
τῶν σῠνωνῠ́μων tôn sunōnúmōn | ||||||||||
Dative | τῷ σῠνωνῠ́μῳ tôi sunōnúmōi |
τοῖν σῠνωνῠ́μοιν toîn sunōnúmoin |
τοῖς σῠνωνῠ́μοις toîs sunōnúmois | ||||||||||
Accusative | τὸ σῠνώνῠμον tò sunṓnumon |
τὼ σῠνωνῠ́μω tṑ sunōnúmō |
τᾰ̀ σῠνώνῠμᾰ tà sunṓnuma | ||||||||||
Vocative | σῠνώνῠμον sunṓnumon |
σῠνωνῠ́μω sunōnúmō |
σῠνώνῠμᾰ sunṓnuma | ||||||||||
Notes: |
|
σῠνώνῠμον • (sunṓnumon)