From σφάλλω (sphállō, “I bring down, I ruin”) + -σῐς (-sĭs).
σφάλσῐς • (sphálsĭs) f (genitive σφάλσεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ σφᾰ́λσῐς hē sphắlsĭs |
τὼ σφᾰ́λσει tṑ sphắlsei |
αἱ σφᾰ́λσεις hai sphắlseis | ||||||||||
| Genitive | τῆς σφᾰ́λσεως tês sphắlseōs |
τοῖν σφᾰλσέοιν toîn sphălséoin |
τῶν σφᾰ́λσεων tôn sphắlseōn | ||||||||||
| Dative | τῇ σφᾰ́λσει têi sphắlsei |
τοῖν σφᾰλσέοιν toîn sphălséoin |
ταῖς σφᾰ́λσεσῐ / σφᾰ́λσεσῐν taîs sphắlsesĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν σφᾰ́λσῐν tḕn sphắlsĭn |
τὼ σφᾰ́λσει tṑ sphắlsei |
τᾱ̀ς σφᾰ́λσεις tā̀s sphắlseis | ||||||||||
| Vocative | σφᾰ́λσῐ sphắlsĭ |
σφᾰ́λσει sphắlsei |
σφᾰ́λσεις sphắlseis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||