From σφύζω (sphúzō, “to throb”) + -μός (-mós).
σφῠγμός • (sphŭgmós) m (genitive σφῠγμοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ σφῠγμός ho sphŭgmós |
τὼ σφῠγμώ tṑ sphŭgmṓ |
οἱ σφῠγμοί hoi sphŭgmoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ σφῠγμοῦ toû sphŭgmoû |
τοῖν σφῠγμοῖν toîn sphŭgmoîn |
τῶν σφῠγμῶν tôn sphŭgmôn | ||||||||||
Dative | τῷ σφῠγμῷ tôi sphŭgmôi |
τοῖν σφῠγμοῖν toîn sphŭgmoîn |
τοῖς σφῠγμοῖς toîs sphŭgmoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν σφῠγμόν tòn sphŭgmón |
τὼ σφῠγμώ tṑ sphŭgmṓ |
τοὺς σφῠγμούς toùs sphŭgmoús | ||||||||||
Vocative | σφῠγμέ sphŭgmé |
σφῠγμώ sphŭgmṓ |
σφῠγμοί sphŭgmoí | ||||||||||
Notes: |
|