From σωφρονῐ́ζω (sōphronízō, “to chasten”) + -μός (-mós).
σωφρονῐσμός • (sōphronismós) m (genitive σωφρονῐσμοῦ); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ σωφρονῐσμός ho sōphronismós |
τὼ σωφρονῐσμώ tṑ sōphronismṓ |
οἱ σωφρονῐσμοί hoi sōphronismoí | ||||||||||
| Genitive | τοῦ σωφρονῐσμοῦ toû sōphronismoû |
τοῖν σωφρονῐσμοῖν toîn sōphronismoîn |
τῶν σωφρονῐσμῶν tôn sōphronismôn | ||||||||||
| Dative | τῷ σωφρονῐσμῷ tôi sōphronismôi |
τοῖν σωφρονῐσμοῖν toîn sōphronismoîn |
τοῖς σωφρονῐσμοῖς toîs sōphronismoîs | ||||||||||
| Accusative | τὸν σωφρονῐσμόν tòn sōphronismón |
τὼ σωφρονῐσμώ tṑ sōphronismṓ |
τοὺς σωφρονῐσμούς toùs sōphronismoús | ||||||||||
| Vocative | σωφρονῐσμέ sōphronismé |
σωφρονῐσμώ sōphronismṓ |
σωφρονῐσμοί sōphronismoí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||