σύγκληση

• σύγκλησις (sýgklisis) (older form)

Calque of French convocation from Latin convocātiō, con- (“with, together”) +‎ vocātiō (“calling, summons”), hence literally συγ- (syg-, “with, together”) +‎ κλήση (klísi, “calling, summons”); from Byzantine Greek σύγκλησις (súnklēsis) from roots of the verb συγκαλώ (sygkaló) from Koine Greek σῠγκᾰλῶ (sunkalô), contracted form of Ancient Greek σῠγκᾰλέω (sunkaléō, “to call to council, convoke, convene”), equivalent to συν- (syn-, “together”) +‎ καλώ (kaló, “to call, summon”).

• IPA^(key): /ˈsiŋ.ɡli.si/
• Hyphenation: σύ‧γκλη‧ση
• Old Hyphenation: σύ‧γκλη‧ση
• Homophones: σύγκλειση (sýgkleisi), σύγκλιση (sýgklisi), σύγκλυση (sýgklysi)

σύγκληση • (sýgklisi) f (plural συγκλήσεις)

1. convocation; the act of convoking; convening, assembling; gathering a congregation; summoning others, calling together to assembly, meeting, conference

   σύγκληση του διοικητικού συμβουλίου ― sýgklisi tou dioikitikoú symvoulíou ― meeting of the board of directors

   σύγκληση της ολομέλειας ― sýgklisi tis oloméleias ― convocation of the plenary session

   σύγκληση της βουλής ― sýgklisi tis voulís ― convening of the parliament

   σύγκληση της συγκλήτου ― sýgklisi tis sygklítou ― convoking of the senate

   σύγκληση ρωμαϊκών συγκλητικών ― sýgklisi romaïkón sygklitikón ― assembling of Roman senators

   σύγκληση του Συμβουλίου Aσφαλείας του ΟΗΕ ― sýgklisi tou Symvoulíou Asfaleías tou OIE ― conference of the UN Security Council

Older or formal genitive singular: συγκλήσεως (sygklíseos)

• see: συγκαλώ (sygkaló, “to convene, to convoke”)

• σύγκληση, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής , Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language