From σωρός (sōrós, “heap, pile, mound”) + -ᾰκος (-ăkos).
σώρᾰκος • (sṓrăkos) m (genitive σωρᾰ́κου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ σώρᾰκος ho sṓrăkos |
τὼ σωρᾰ́κω tṑ sōrắkō |
οἱ σώρᾰκοι hoi sṓrăkoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ σωρᾰ́κου toû sōrắkou |
τοῖν σωρᾰ́κοιν toîn sōrắkoin |
τῶν σωρᾰ́κων tôn sōrắkōn | ||||||||||
| Dative | τῷ σωρᾰ́κῳ tôi sōrắkōi |
τοῖν σωρᾰ́κοιν toîn sōrắkoin |
τοῖς σωρᾰ́κοις toîs sōrắkois | ||||||||||
| Accusative | τὸν σώρᾰκον tòn sṓrăkon |
τὼ σωρᾰ́κω tṑ sōrắkō |
τοὺς σωρᾰ́κους toùs sōrắkous | ||||||||||
| Vocative | σώρᾰκε sṓrăke |
σωρᾰ́κω sōrắkō |
σώρᾰκοι sṓrăkoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||