From σωρός (sōrós, “heap, pile, mound”) + -ᾰκος (-akos).
σώρᾰκος • (sṓrakos) m (genitive σωρᾰ́κου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ σώρᾰκος ho sṓrakos |
τὼ σωρᾰ́κω tṑ sōrákō |
οἱ σώρᾰκοι hoi sṓrakoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ σωρᾰ́κου toû sōrákou |
τοῖν σωρᾰ́κοιν toîn sōrákoin |
τῶν σωρᾰ́κων tôn sōrákōn | ||||||||||
| Dative | τῷ σωρᾰ́κῳ tôi sōrákōi |
τοῖν σωρᾰ́κοιν toîn sōrákoin |
τοῖς σωρᾰ́κοις toîs sōrákois | ||||||||||
| Accusative | τὸν σώρᾰκον tòn sṓrakon |
τὼ σωρᾰ́κω tṑ sōrákō |
τοὺς σωρᾰ́κους toùs sōrákous | ||||||||||
| Vocative | σώρᾰκε sṓrake |
σωρᾰ́κω sōrákō |
σώρᾰκοι sṓrakoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||