Learned borrowing from Byzantine Greek ταραχοποιός (tarakhopoiós). By surface analysis, ταραχ(ή) (tarach(í)) + -ο- (-o-) + -ποιός (-poiós).[1]
ταραχοποιός • (tarachopoiós) m (feminine ταραχοποιός or ταραχοποιά, neuter ταραχοποιό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ταραχοποιός (tarachopoiós) | ταραχοποιός (tarachopoiós) ταραχοποιή (tarachopoií) |
ταραχοποιό (tarachopoió) | ταραχοποιοί (tarachopoioí) | ταραχοποιοί (tarachopoioí) ταραχοποιές (tarachopoiés) |
ταραχοποιά (tarachopoiá) | |
| genitive | ταραχοποιού (tarachopoioú) | ταραχοποιού (tarachopoioú) ταραχοποιής (tarachopoiís) |
ταραχοποιού (tarachopoioú) | ταραχοποιών (tarachopoión) | ταραχοποιών (tarachopoión) | ταραχοποιών (tarachopoión) | |
| accusative | ταραχοποιό (tarachopoió) | ταραχοποιό (tarachopoió) ταραχοποιή (tarachopoií) |
ταραχοποιό (tarachopoió) | ταραχοποιούς (tarachopoioús) | ταραχοποιούς (tarachopoioús) ταραχοποιές (tarachopoiés) |
ταραχοποιά (tarachopoiá) | |
| vocative | ταραχοποιέ (tarachopoié) | ταραχοποιέ (tarachopoié) ταραχοποιή (tarachopoií) |
ταραχοποιό (tarachopoió) | ταραχοποιοί (tarachopoioí) | ταραχοποιοί (tarachopoioí) ταραχοποιές (tarachopoiés) |
ταραχοποιά (tarachopoiá) | |
ταραχοποιός • (tarachopoiós) m or f (plural ταραχοποιοί)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ταραχοποιός (tarachopoiós) | ταραχοποιοί (tarachopoioí) |
| genitive | ταραχοποιού (tarachopoioú) | ταραχοποιών (tarachopoión) |
| accusative | ταραχοποιό (tarachopoió) | ταραχοποιούς (tarachopoioús) |
| vocative | ταραχοποιέ (tarachopoié) | ταραχοποιοί (tarachopoioí) |