Learned borrowing from Ancient Greek ὑδάτινος (hudátinos).[1]
υδάτινος • (ydátinos) m (feminine υδάτινη, neuter υδάτινο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | υδάτινος (ydátinos) | υδάτινη (ydátini) | υδάτινο (ydátino) | υδάτινοι (ydátinoi) | υδάτινες (ydátines) | υδάτινα (ydátina) | |
genitive | υδάτινου (ydátinou) | υδάτινης (ydátinis) | υδάτινου (ydátinou) | υδάτινων (ydátinon) | υδάτινων (ydátinon) | υδάτινων (ydátinon) | |
accusative | υδάτινο (ydátino) | υδάτινη (ydátini) | υδάτινο (ydátino) | υδάτινους (ydátinous) | υδάτινες (ydátines) | υδάτινα (ydátina) | |
vocative | υδάτινε (ydátine) | υδάτινη (ydátini) | υδάτινο (ydátino) | υδάτινοι (ydátinoi) | υδάτινες (ydátines) | υδάτινα (ydátina) |