Borrowed from French hydrophile, a French-coined term adopted into Greek, equivalent to υδρό- (ydró-, “water, hydro-”) + -φιλος (-filos, “friend of, -phile”). First attested 1888.
υδρόφιλος • (ydrófilos) m (feminine υδρόφιλη, neuter υδρόφιλο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | υδρόφιλος (ydrófilos) | υδρόφιλη (ydrófili) | υδρόφιλο (ydrófilo) | υδρόφιλοι (ydrófiloi) | υδρόφιλες (ydrófiles) | υδρόφιλα (ydrófila) | |
genitive | υδρόφιλου (ydrófilou) | υδρόφιλης (ydrófilis) | υδρόφιλου (ydrófilou) | υδρόφιλων (ydrófilon) | υδρόφιλων (ydrófilon) | υδρόφιλων (ydrófilon) | |
accusative | υδρόφιλο (ydrófilo) | υδρόφιλη (ydrófili) | υδρόφιλο (ydrófilo) | υδρόφιλους (ydrófilous) | υδρόφιλες (ydrófiles) | υδρόφιλα (ydrófila) | |
vocative | υδρόφιλε (ydrófile) | υδρόφιλη (ydrófili) | υδρόφιλο (ydrófilo) | υδρόφιλοι (ydrófiloi) | υδρόφιλες (ydrófiles) | υδρόφιλα (ydrófila) |