From Ancient Greek ὑπακούω (hupakoúō).
υπακούω • (ypakoúo) (past υπάκουσα)
| Active voice ➤ | ||||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | ||
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | ||
| 1 sg | υπακούω | υπακούσω | ||
| 2 sg | υπακούς, {υπακούεις}1 | υπακούσεις | ||
| 3 sg | υπακούει | υπακούσει | ||
| 1 pl | υπακούμε, {υπακούομε}, (υπακούουμε) | υπακούσουμε, [‑ομε] | ||
| 2 pl | υπακούτε, {υπακούετε} | υπακούσετε | ||
| 3 pl | υπακούν(ε), {υπακούουν} | υπακούσουν(ε) | ||
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | ||
| 1 sg | υπάκουγα | υπάκουσα | ||
| 2 sg | υπάκουγες | υπάκουσες | ||
| 3 sg | υπάκουγε | υπάκουσε | ||
| 1 pl | υπακούγαμε | υπακούσαμε | ||
| 2 pl | υπακούγατε | υπακούσατε | ||
| 3 pl | υπάκουγαν, υπακούγαν(ε) | υπάκουσαν, υπακούσαν(ε) | ||
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | ||
| 1 sg | θα υπακούω ➤ | θα υπακούσω ➤ | ||
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα υπακούς / {υπακούεις}, … | θα υπακούσεις, … | ||
| Perfect aspect ➤ | ||||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … υπακούσει | |||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … υπακούσει | |||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … υπακούσει | |||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | ||
| 2 sg | υπάκουγε | υπάκουσε | ||
| 2 pl | υπακούτε | υπακούστε | ||
| Other forms | ||||
| Active present participle ➤ | υπακούγοντας, {υπακούοντας}1 ➤ | |||
| Active perfect participle ➤ | έχοντας υπακούσει ➤ | |||
| Passive perfect participle ➤ | ➤ | |||
| Nonfinite form ➤ | υπακούσει | |||
| Notes Appendix:Greek verbs |
1. Rare forms like {υπακούεις} after the ancient ὑπακούω are found in literature and dialectal speech. • (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||