From the root of φθέγγομαι (phthéngomai, “to make a sound”) + -μα (-ma).
φθέγμα • (phthégma) n (genitive φθέγματος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ φθέγμᾰ tò phthégma |
τὼ φθέγμᾰτε tṑ phthégmate |
τᾰ̀ φθέγμᾰτᾰ tà phthégmata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ φθέγμᾰτος toû phthégmatos |
τοῖν φθεγμᾰ́τοιν toîn phthegmátoin |
τῶν φθεγμᾰ́των tôn phthegmátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ φθέγμᾰτῐ tôi phthégmati |
τοῖν φθεγμᾰ́τοιν toîn phthegmátoin |
τοῖς φθέγμᾰσῐ / φθέγμᾰσῐν toîs phthégmasi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ φθέγμᾰ tò phthégma |
τὼ φθέγμᾰτε tṑ phthégmate |
τᾰ̀ φθέγμᾰτᾰ tà phthégmata | ||||||||||
| Vocative | φθέγμᾰ phthégma |
φθέγμᾰτε phthégmate |
φθέγμᾰτᾰ phthégmata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||