From φοῖνιξ (phoînix, “crimson”) + οὐρά (ourá, “tail”).
φοινῑ́κουρος • (phoinī́kouros) m (genitive φοινῑκούρου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ φοινῑ́κουρος ho phoinī́kouros |
τὼ φοινῑκούρω tṑ phoinīkoúrō |
οἱ φοινῑ́κουροι hoi phoinī́kouroi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ φοινῑκούρου toû phoinīkoúrou |
τοῖν φοινῑκούροιν toîn phoinīkoúroin |
τῶν φοινῑκούρων tôn phoinīkoúrōn | ||||||||||
| Dative | τῷ φοινῑκούρῳ tôi phoinīkoúrōi |
τοῖν φοινῑκούροιν toîn phoinīkoúroin |
τοῖς φοινῑκούροις toîs phoinīkoúrois | ||||||||||
| Accusative | τὸν φοινῑ́κουρον tòn phoinī́kouron |
τὼ φοινῑκούρω tṑ phoinīkoúrō |
τοὺς φοινῑκούρους toùs phoinīkoúrous | ||||||||||
| Vocative | φοινῑ́κουρε phoinī́koure |
φοινῑκούρω phoinīkoúrō |
φοινῑ́κουροι phoinī́kouroi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||