From φωνή (phōnḗ) + -ῐον (-ion).
φωνῐ́ον • (phōníon) n (genitive φωνῐ́ου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ φωνῐ́ον tò phōníon |
τὼ φωνῐ́ω tṑ phōníō |
τᾰ̀ φωνῐ́ᾰ tà phōnía | ||||||||||
Genitive | τοῦ φωνῐ́ου toû phōníou |
τοῖν φωνῐ́οιν toîn phōníoin |
τῶν φωνῐ́ων tôn phōníōn | ||||||||||
Dative | τῷ φωνῐ́ῳ tôi phōníōi |
τοῖν φωνῐ́οιν toîn phōníoin |
τοῖς φωνῐ́οις toîs phōníois | ||||||||||
Accusative | τὸ φωνῐ́ον tò phōníon |
τὼ φωνῐ́ω tṑ phōníō |
τᾰ̀ φωνῐ́ᾰ tà phōnía | ||||||||||
Vocative | φωνῐ́ον phōníon |
φωνῐ́ω phōníō |
φωνῐ́ᾰ phōnía | ||||||||||
Notes: |
|