χεσείω

Ancient Greek

Etymology

χέζω (khézō, “defecate”) +‎ -σείω (-seíō, desiderative)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰe.sěː.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰeˈsi.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /çeˈsi.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /çeˈsi.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /çeˈsi.o/

Verb

χεσείω • (kheseíō)

desiderative of χέζω (khézō)

Conjugation

Present: χεσείω, χεσείομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χεσείω	χεσείεις	χεσείει	χεσείετον	χεσείετον	χεσείομεν	χεσείετε	χεσείουσῐ(ν)
	subjunctive	χεσείω	χεσείῃς	χεσείῃ	χεσείητον	χεσείητον	χεσείωμεν	χεσείητε	χεσείωσῐ(ν)
	optative	χεσείοιμῐ	χεσείοις	χεσείοι	χεσείοιτον	χεσειοίτην	χεσείοιμεν	χεσείοιτε	χεσείοιεν
	imperative		χέσειε	χεσειέτω	χεσείετον	χεσειέτων		χεσείετε	χεσειόντων
middle/ passive	indicative	χεσείομαι	χεσείῃ, χεσείει	χεσείεται	χεσείεσθον	χεσείεσθον	χεσειόμεθᾰ	χεσείεσθε	χεσείονται
	subjunctive	χεσείωμαι	χεσείῃ	χεσείηται	χεσείησθον	χεσείησθον	χεσειώμεθᾰ	χεσείησθε	χεσείωνται
	optative	χεσειοίμην	χεσείοιο	χεσείοιτο	χεσείοισθον	χεσειοίσθην	χεσειοίμεθᾰ	χεσείοισθε	χεσείοιντο
	imperative		χεσείου	χεσειέσθω	χεσείεσθον	χεσειέσθων		χεσείεσθε	χεσειέσθων
		active				middle/passive
infinitive		χεσείειν				χεσείεσθαι
participle	m	χεσείων				χεσειόμενος
	f	χεσείουσᾰ				χεσειομένη
	n	χεσεῖον				χεσειόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

χεσείω

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Further reading

Wikious

Boobota

Sagapedia