From χοῖρος (khoîros, “hog”) + πίθηκος (píthēkos, “ape”).
χοιροπῐ́θηκος • (khoiropíthēkos) m (genitive χοιροπῐθήκου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ χοιροπῐ́θηκος ho khoiropíthēkos |
τὼ χοιροπῐθήκω tṑ khoiropithḗkō |
οἱ χοιροπῐ́θηκοι hoi khoiropíthēkoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ χοιροπῐθήκου toû khoiropithḗkou |
τοῖν χοιροπῐθήκοιν toîn khoiropithḗkoin |
τῶν χοιροπῐθήκων tôn khoiropithḗkōn | ||||||||||
| Dative | τῷ χοιροπῐθήκῳ tôi khoiropithḗkōi |
τοῖν χοιροπῐθήκοιν toîn khoiropithḗkoin |
τοῖς χοιροπῐθήκοις toîs khoiropithḗkois | ||||||||||
| Accusative | τὸν χοιροπῐ́θηκον tòn khoiropíthēkon |
τὼ χοιροπῐθήκω tṑ khoiropithḗkō |
τοὺς χοιροπῐθήκους toùs khoiropithḗkous | ||||||||||
| Vocative | χοιροπῐ́θηκε khoiropíthēke |
χοιροπῐθήκω khoiropithḗkō |
χοιροπῐ́θηκοι khoiropíthēkoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||