From нур (nur, “beam, ray”) + жан (jan, “soul”).
Нуржан • (Nurjan) (Arabic spelling نۇرجان)
| singular (жекелик) | |
|---|---|
| nominative (атооч) | Нуржан Nurjan |
| genitive (илик) | Нуржандын Nurjandın |
| dative (барыш) | Нуржанга Nurjanga |
| accusative (табыш) | Нуржанды Nurjandı |
| locative (жатыш) | Нуржанда Nurjanda |
| ablative (чыгыш) | Нуржандан Nurjandan |
| possessive forms | |
| first-person singular (менин) | |
| nominative | Нуржаным Nurjanım |
| genitive | Нуржанымдын Nurjanımdın |
| dative | Нуржаныма Nurjanıma |
| accusative | Нуржанымды Nurjanımdı |
| locative | Нуржанымда Nurjanımda |
| ablative | Нуржанымдан Nurjanımdan |
| second-person singular informal (сенин) | |
| nominative | Нуржаның Nurjanıŋ |
| genitive | Нуржаныңдын Nurjanıŋdın |
| dative | Нуржаныңа Nurjanıŋa |
| accusative | Нуржаныңды Nurjanıŋdı |
| locative | Нуржаныңда Nurjanıŋda |
| ablative | Нуржаныңдан Nurjanıŋdan |
| second-person singular formal (сиздин) | |
| nominative | Нуржаныңыз Nurjanıŋız |
| genitive | Нуржаныңыздын Nurjanıŋızdın |
| dative | Нуржаныңызга Nurjanıŋızga |
| accusative | Нуржаныңызды Nurjanıŋızdı |
| locative | Нуржаныңызда Nurjanıŋızda |
| ablative | Нуржаныңыздан Nurjanıŋızdan |