From абагу́льніць (abahúlʹnicʹ) + -е́нне (-jénnje).
абагульне́нне • (abahulʹnjénnje) n inan (genitive абагульне́ння, nominative plural абагульне́нні, genitive plural абагульне́нняў)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | абагульне́нне abahulʹnjénnje |
абагульне́нні abahulʹnjénni |
genitive | абагульне́ння abahulʹnjénnja |
абагульне́нняў abahulʹnjénnjaŭ |
dative | абагульне́нню abahulʹnjénnju |
абагульне́нням abahulʹnjénnjam |
accusative | абагульне́нне abahulʹnjénnje |
абагульне́нні abahulʹnjénni |
instrumental | абагульне́ннем abahulʹnjénnjem |
абагульне́ннямі abahulʹnjénnjami |
locative | абагульне́нні abahulʹnjénni |
абагульне́ннях abahulʹnjénnjax |
count form | — | абагульне́нні1 abahulʹnjénni1 |
1Used with the numbers 2, 3, 4 and higher numbers after 20 ending in 2, 3, and 4.